داعش خلبان اردنی را با شقاوت سوزاندند، دنیا محکوم کرد، ولی کسی

از خلبان ایرانی اسیر شده ای که به دستور صدام، زنده زنده، با دو جیپ،

آنقدر از دو طرف کشیده شد تا دو نیم شد و قطعات پیکر مطهرش، برای

سالها نیمی در نینوا و نیمی در موصل مدفون بود، یادی نکرد.

او مردی بود که به صدام ثابت کرده بود نیروی هوایی ایران هیچ رقیبی

ندارد.

بسم الله الرحمن الرحیم

«بعضى از تصورات و سنت‌هاى غلط در مورد ازدواج وجود دارد که اینها

دست‌‌وپاگیر است، مانع از رواج ازدواج جوان‌ها است؛ این سنت‌ها را باید

عملاً نقض کرد. شما که جوانید، مطالبه‌‌گرید، پرنشاطید، پیشنهادکننده‌‌ى

نقض خیلى از عادت‌ها و سنت‌ها هستید، به نظر من این سنت‌هاى

غلطى را هم که در زمینه‌‌ى ازدواج وجود دارد،بایستى شماها نقض کنید.»

دیدار دانشجویی ماه رمضان 94

جدول و متن زیر به هشت مورد از این سنت‌های غلط که مورد تصریح

رهبر انقلاب اسلامی قرار گرفته، می‌پردازد:

سعید حجاریان به تازگی در روزنامه اصلاح‌طلب آرمان، مقاله‌ای را تحت

عنوان «فرهنگ عاشورا، فرهنگ اربعین» منتشر کرده که طی آن مدعی

می شود فرهنگ عاشورا قابلیت ساطع کردن برداشت‌های متفاوتی از

قبیل برداشت تسلی بخش، برداشت تضحیه و برداشت تهاجمی را دارد.

او سپس در تبیین منطق تضحیه می‌نویسد: منطق تضحیه این است که

اندیشه لزوما احتیاجی به عوامل مادی ندارد یعنی حتی اگر محمل مادی

اندیشه از بین برود، اندیشه می‌تواند باقی بماند.

حجاریان همچنین در ادامه با اشاره به امر به معروف و نهی از منکر

می‌نویسد: باید احتمال ضرر نباشد و ... از درون آن فرهنگ فنا بیرون

نمی‌آید. عنصر فنا و فدا را امام خمینی احتمالا از عرفان بیرون کشیده

است. در عرفان است که عقل در مقابل عشق قرار می‌گیرد و دیگر

محاسبه عقلایی جایی ندارد و باید عاشقانه عمل کرد. عشق با عقلانیت

و محاسبه و حسابگری و مصلحت‌اندیشی سروکار ندارد.

وی می‌افزاید: آیا ما مکلف به حفظ محمل مادی نیستیم؟ تا زمانی که

حفظ اندیشه اوجب واجبات بود و این یعنی فرهنگ عاشورایی. از زمانی

دیگر به این نتیجه رسیدیم که باید نظام را حفظ کنیم و این ظرف باید باشد

تا آن مظروف باقی بماند. آن مظروف بدون ظرف کاری از پیش نمی‌برد.

فکر می‌کنم در پایان جنگ ما به این نتیجه رسیدیم؛ پذیرش قطعنامه ۵۹۸

در این زمینه یک نقطه عطف مهم است. در فرهنگ اربعین حفظ نظام

اصل است و دیدگاه‌های معتقد به بقا و توسعه نظام رشد می‌کند و

گسترش می‌یابد. بعد از شهادت خود امام حسین(ع) در تشیع هم همین

اتفاق افتاد. یعنی بعد از اربعین، ائمه به تربیت شاگرد و تدارکات

سیاسی پرداختند و جهت‌گیری حرکت‌ها بر مبنای محاسبات عقلانی

صورت گرفت. استراتژی بقا ملزومات خویش را دارد. امام تا قبل از انقلاب

حرکت‌های عاشوراگونه زیاد داشت. امام(ره) عارف پس از انقلاب کم‌کم

در یک تحول فرهنگی فقیهی پیشتاز می‌شود و فقاهت او دوباره قدرت

می‌گیرد و ولایت مطلقه فقیه مطرح می‌شود.

به گزارش فارس، نظرات آقای حجاریان در این زمینه حاوی اشکالات

مبنایی است که در ادامه به ترتیب به آنها اشاره می‌کنیم:

یکم:عقل و عشق اگرچه در تصوّر برخی فلاسفه غربی و بعضی کج‌فهمان

با یکدیگر دچار تناقض هستند اما در اصل باید دانست که این دو در تلازم

یکدیگرند و تا عقل نباشد، عشقی هم در میان نخواهد بود.

زیرا پر واضح است که عشقی که بدون شناخت و عقل ایجاد شده باشد

لرزان و فرّار است و راه به ذات نمی‌برد. و از سوی دیگر نیز باید دانست که

تشخیص زیبایی‌ها با عقل است و عشق تا به وسیله عقل به ذات زیبایی

پی نبرد؛ بال پرواز نخواهد یافت.

دوم: صحبت آقای حجاریان مبنی بر اینکه بعد از اربعین، حرکات ائمه بر

مبنای محاسبات عقلانی صورت گرفت نیز حرفی با اصول و مبانی درست

نیست.

چون ما اثباتاً می‌دانیم که حرکت عاشورا نیز حرکتی سراسر قوام یافته

بر اساس چارچوب‌های عقلایی بود و همچنین حرکات معصومین(س) قبل

از عاشورا نظیر آنچه که در سیره امام مجتبی(ع)، امیرالمؤمنین(ع)، 

حضرت فاطمه زهرا(س) و پیامبر اکرم(ص) دیده می‌شود نیز پیوسته‌ای از 

عقل و عشق توأمان بوده‌اند و هیچیک بدون دیگری در عمل این بزرگان 

معصوم قابل تصور نبوده و نیست.

سوم: آقای حجاریان تلویحاً مدعی شده است که امام راحل اگرچه قبل

از انقلاب حرکات عاشورا گونه زیادی داشت اما این حرکات پس از انقلاب

عقلایی‌تر! شده و امام از گفتمان عاشورا به گفتمان اربعین! گذار کرده

است.

این حرف آقای حجاریان نیز صحیح نیست چه اینکه اولاً عملکرد عاشورایی

آن عزیز سفر کرده را در جریان دفاع مقدس بیشتر از دوران فعالیت‌های

انقلابی می‌توان به تماشا نشست و ثانیاً پذیرفتن قطعنامه ۵۹۸ که مورد

اشاره آقای حجاریان قرار گرفته است نیز شعاعی از پرتو تفکر عاشورایی

امام بود که در تأسی به سیره امیرالمؤمنین (ع) و امام مجتبی(ع) شکل

گرفته بود.

در واقع در پاسخ به آقای حجاریان باید گفت که برداشت تفکر شیعی از

عاشورا؛ صرفاً شمشیر کشیدن و کشتن و کشته شدن نیست بلکه عمل

عقلایی و عاشقانه در راه عمل به رضایت حق تعالی است که اینگونه در

حدیث پیامبر اسلام (صلی الله علیه وآله وسلم) متجلی می‌شود:

«الحسن و الحسین امامان قاما او قعدا» (حسن و حسین در همه احوال

امام و پیشوایند؛ چه قیام کنند و چه صلح کنند _ (بحارالانوار)

به سخن دیگر اینکه عقل و عشق تفکر شیعی، ظهوری توأمان دارد و این

ظهور در هر عصری بنا به اقتضائاتی، از جلوات متفاوت برخوردار می‌شود.

و چهارم: سوگمندانه باید گفت که مبانی فکری کسانی که به گفتمان

«برداشت‌های نسبی» و «قرائت‌های مختلف از دین» معتقدند و قصدی

هم برای جدایی از این تفکر ندارند؛ هیچگاه نخواهد توانست به کُنه حقیقت

راه یابد.

زیرا این تفکر از فهم این حقیقت عاجز است که فرایندها، پدیده‌ها و تفکرات

و اعمال؛ هریک اصل و اساسی مطلق و بی‌تکثیر دارند که خلائق باید در

جهت کشف آنها گام بردارند.

به این معنا که پیام عاشورا یکتاست و نمی‌توان از آن برداشت‌های شاخه

شاخه داشت.

پیام عاشورا ممزوجی از عمل حق‌خواهانه بر مدار عقل و عشق است که

یکبار در شهادت اباعبدا...(ع) و صلح امام مجتبی (ع) جلوه می‌یابد و بار

دیگر با همان معنی در رفتار خلف صالح آن دو معصوم همام؛ یعنی

امام خمینی در پذیرفتن قطعنامه ۵۹۸.

سعید حجاریان به تازگی در روزنامه اصلاح‌طلب و فتنه گرآرمان،

مقاله‌ای را تحت عنوان «فرهنگ عاشورا، فرهنگ اربعین»

منتشر کرده و گفته : 

« عملکرد ائمه پس از عاشورا عقلانی شد.» 

شهید مهدی زین الدیّن:

تولد و کودکی

به سال 1338 ه.ش در کانون گرم خانواده‌ای مذهبی، متدین و از پیروان

مکتب سرخ تشیع، در تهران دیده به جهان گشود. مادرش که بانویی

مانوس با قرآن و آشنای با دین و مذهب بود برای تربیت فرزندش کوشش

فراوانی نمود. داشتن وضو، مخصوصاً هنگام شیردان فرزندانش برایش

فریضه بود و با مهر و محبت مادری،مسائل اسلامی را به آنها تعلیم می‌داد.

نبوغ و استعداد مهدی باعث شد که او دراوان کودکی قرآن را بدون معلم

و استاد یاد بگیرد و بر قرائت مستمر آن تلاش نماید. پس از ورود به دبستان

در اوقات بیکاری به پدرش که کتابفروشی داشت، کمک می‌کرد و به عنوان

یک فروند، پدر و مادر را در امور زندگی یاری می‌داد.

 

با آغاز تهاجم دشمن بعثی به مرزهای میهن اسلامی، شهید زین‌الدین

 

بی‌درنگ پس از گذراندن آموزش کوتاه مدت نظامی، به همراه یک گروه

 

صدنفره خود را به جبهه رساند و به نبرد بی‌امان علیه کفار بعثی پرداخت.

 

پس از مدتی مسئول شناسایی یگانهای رزمی شد. و بعد از آن نیز مسئول

 

 

اطلاعات – عملیات سپاه دزفول و سوسنگرد گردید. در این مسئولیتها با

 

 

شجاعت، ایمان و قوت قلب،‌تا عمق مواضع دشمن نفوذ می‌کرد و با

 

شناسایی دقیق و هدایت رزمندگان اسلام، ضربات کوبنده‌ای بر پیکر

 

لشکریان صدام وارد می‌آورد. بخشی از موفقیتهای بدست آمده توسط

 

رزمندگان اسلام در عملیات فتح‌المبین، مرهون تلاش و زحمات ایشان و

 

همکارانش در زمان تصدی مسئولیت اطلاعات – عملیات سپاه دزفول و

 

محورهای عملیاتی بود.

 

شهید زین‌الدین در عملیات بیت‌المقدس مسئولیت اطلاعات – عملیات

 

قرارگاه نصر را برعهده داشت و بخاطر لیاقت، ایمان، خلوص، استعداد

 

رزمی و شجاعت فراوان، در عملیات رمضان به عنوان فرمانده تیپ

 

 

علی‌بن ابیطالب(ع) - که بعدها به لشکر تبدیل شد – انتخاب گردید.

 

در عملیات رمضان، تیپ علی‌بن ابیطالب(ع) جزو یگانهای مانوری و

 

خط‌شکن بود و به حول و قوه الهی و با قدرت فرماندهی و هدایت ایشان 

 

 

در بکارگیری صحیح نیروها و موفقیت آن یگان در این عملیات – بعدها این

 

 

تیپ، به لشکر تبدیل شد.

 

لشکر مقدس علی‌بن ابیطالب(ع) در تمام صحنه‌های نبرد سپاهیان اسلام

 

(عملیات محرم، والفجرمقدماتی، والفجر3 و والفجر4) خط شکن و به عنوان

 

یکی از یگانهای همیشه موفق، نقش حساس و تعیین کننده‌ای را برعهده

 

 

داشت.

 

صبر، استقامت، مقاومت جانانه و به یادماندنی این یگان، همگام با سایر

 

یگانها در عملیات پیروزمندانه خیبر بسیار مشهور است. هنگامی که دشمن

 

از هوا و زمین و با انواع جنگ‌افزارها و هواپیماهای توپولوف و میگ و

 

بمبهای شیمیایی و پرتاب یک میلیون و دویست هزار گلوله توپ و خمپاره،

 

جزایر مجنون را آماج حملات خویش قرار داده بود، او و یگان تحت امرش

 

مردانه و تا آخرین نفس جنگیدند و دشمن زبون را به عقب راندند و جزایر

 

مجنون را حفظ کردند.

 

 

ویژگیهای اخلاقی

 

از خصوصیات بارز او شجاعت و شهامت بود. خط شکنی شبهای عملیات

 

 

و جنگیدن با دشمن در روز و مقاومت در برابر سخت‌ترین پاتکها به خاطر

 

 

این روحیه بود. روحیه‌ای که اساس و بنیان آن بر ایمان و اعتقاد به خدا

 

 

استوار بود.

 

مجاهدت دائمی او برای خدا بود و هیچگاه اثر خستگی روحی در وجودش

 

 

دیده نمی‌شد.

 

شهید زین‌الدین در کنار تلاش بی‌وقفه‌اش، از مستحبات غافل نبود. اعتقاد

 

داشت که جبهه‌های نبرد، مکانی مقدس است و انسان دراین مکان، به

 

خدا تقرب پیدا می‌کند. همیشه به رزمندگان سفارش می‌کرد که به تزکیه

 

نفس و جهاد اکبر بپردازند.

 

او همواره سعی می‌کرد که با وضو باشد. به دیگران نیز تاکید می‌نمود که

 

همیشه با وضو باشند. به نماز اول وقت توجه بسیار داشت و با قرآن مجید

 

 

مانوس بود و به حفظ آیات آن می‌پرداخت.

 

به دلیل اهمیتی که برای مسائل معنوی قایل بود نماز را به تانی و خلوص

 

 

مخصوصی به پا می‌داشت. فردی سراپا تسلیم بود و توجه به دعا، نماز و

 

جلسات مذهبی از همان دوران کودکی در زندگی مهدی متجلی بود.

 

با علاقه خاصی به بسیجی‌ها توجه می‌کرد. محبت این عناصر مخلص در

 

دل او جایگاه ویژه‌ای داشت. برای رسیدگی به وضعیت نیروها و مطلع

 

شدن از احوال برادران رزمنده خود به واحدها، یگانها و مقرهای لشکر

 

سرکشی می‌نمود و مشکلات آنان را رسیدگی و پیگیری می‌کرد. همواره

 

به برادران سفارش می‌کرد که نسبت به رزمندگان احترام قائل شوند و

 

همیشه خودشان را نسبت به آنها بدهکار بدانند و یقین داشته باشند که

 

آنها حق بزرگی بر گردن ما دارند.

 

شیفتگی و محبت ویژه‌ای به اهل بیت عصمت و طهارت(ع) داشت. با

 

شناختی که از ولایت فقیه داشت از صمیم قلب به امام خمینی(ره) عشق

 

 

می‌ورزید. با قبلی مملو از اخلاص، ایمان و علاقه از دستورات و فرامین آن

 

حضرت تبعیت می‌نمود. به دقت پیامها و سخنرانیهای ایشان را گوش

 

می‌داد و سعی می‌کرد که همان را ملاک عمل خود قرار دهد و از حدود

 

تعیین شده به هیچ وجه تجاوز نکند. می‌گفت:

 

ما چشم و گوشمان به رهبر است، تا ببینیم از آن کانون و مرکز فرماندهی

 

چه دستوری می‌رسد، یک جان که سهل است، ای کاش صدها جان

 

می‌داشتیم و در راه امام فدا می‌کردیم.

 

او در سخت‌ترین مراحل جنگ با عمل به گفته‌های حضرت امام خمینی(ره)

 

خدمات بزرگی به جبهه‌ها کرد.

 

حفظ اموال بیت‌المال برای شهید زین‌الدین از اهمیت خاصی برخوردار بود.

 

 

همواره در مسئولیت و جایگاهی که قرار داشت نهایت دقت خود را به کار

 

می‌برد تا اسراف و تبذیر نشود. بارها می‌گفت:

 

در مقابل بیت‌المال مسئول هستیم.

 

در استفاده از نعمتهای الهی و حتی غذای روزمره میانه‌روی می‌کرد.

 

او خود را آماده رفتن کرده بود و همواره برای کم کردن تعلقات مادی تلاش

 

 

می‌کرد. ایثار و فداکاری او در تمام زمینه‌ها،بیانگر این ویژگی و خصوصیتش

 

بود.

 

برای اخلاص و تعهد آن شهید کمتر مشابهی می‌توان یافت.

 

او جز به اسلام و انجام تکلیف الهی خود نمی‌اندیشید. در مناجات و راز و

 

نیازهایش این جمله را بارها تکرار می‌کرد:

 

ای خدا! این جان ناقابل را از ما قبول بفرما و در عوض آن، فقط اسلام را

 

پیروز کن.

 

از آنجا که برادران، ایشان را به عنوان الگویی برای خود قرار داده بودند،

 

سعی می‌کردند اخلاق و رفتارشان مثل ایشان باشد.

 

او شخصیتی چند بعدی داشت: شخصیتی پرورش یافته در مکتب انسان

 

 

ساز اسلام. خیلی‌ها شیفته اخلاق، رفتار، مدیریت و فرماندهی او بودند و

 

 

او را یک برادر بزرگتر و معلم اخلاق می‌دانستند. زیرا او قبل از آنکه لشکر

 

را بسازد، خود را ساخته بود.

 

اخلاق و رفتار او باتوجه به اقتضای مسئولیتهای نظامی‌اش که دارای

 

صلابت و قدرت خاصی بود، زمانی که با بسیجیان مواجه می‌شد برادری

 

صمیمی و دلسوز برای آنها بود.

 

شهید مهدی زین‌الدین در زمینه تربیت کادرهای پرتوان برای مسئولیتهای

 

 

مختلف لشکر به گونه‌ای برنامه‌ریزی کرده بود که در واحدهای مختلف،

 

حداقل سه نفر در راس امور و در جریان کارها باشند. می‌گفت:

 

من خیالم از لشکر راحت است. اگر چند ماه هم در لشکر نباشم مطمئنم

 

که هیچ مسئله‌ای به وجود نخواهد آمد.

 

در کنار این بزرگوار صدها انسان ساخته شدند، زیرا رفتار و صحبتهایش

 

در عمق جان نیروهای رزمنده می‌نشست. بارها پس از سخنرانی، او را

 

در آغوش خویش می‌کشیدند و بر بالای دستهایشان بلند می‌کردند.

 

او یکی از فرماندهان محبوب جبهه‌ها به شمار می‌آمد. فرماندهی که نور

 

 

معرفت، تقوا، صبر و استقامت سراسر وجودش را فراگرفته بود و این

 

نورانیت به اطرافیان نیز سرایت کرده بود. چنانچه گفته می‌شود: 70%

 

نیروهای پاسدار و بسیجی آن لشکر، نماز شب می‌خواندند.

 

سردار رحیم صفوی جانشین محترم فرماندهی کل سپاه درباره او

 

می‌گوید:

 

شهید مهدی زین‌الدین فرماندهی بود که هم از علم جنگی و هم از علم

 

اخلاق اسلامی برخوردار بود.در میدان اسلام و اخلاق،توانا و در عرصه‌های

 

جنگ شجاع، رشید، مقاوم و پرصلابت بود.

 

 

نحوه شهادت

 

در آبان سال 1363 شهید زین‌الدین به همراه برادرش مجید (که مسئول

 

 

اطلاعات و عملیات تیپ 2 لشکر علی‌بن ابیطالب(ع) بود) جهت شناسایی

 

 

منطقه عملیاتی از باختران به سمت سردشت حرکت می‌کنند. در آنجا به

 

برادران می‌گوید:من چند ساعت پیش خواب دیدم که خودم و برادرم شهید

 

 

شدیم!

 

موقعی که عازم منطقه می‌شوند، راننده‌شان را پیاده کرده و می‌گویند:

 

خودمان می‌رویم.حتی در مقابل درخواست یکی از برادران، مبنی بر همراه

 

 

شدن با آنها، برادر مهدی به او می‌گوید: تو اگر شهید بشوی، جواب عمویت

 

 

را نمی‌توانیم بدهیم، اما ما دو برادر اگر شهید بشویم جواب پدرمان را

 

می‌توانیم بدهیم.

 

فرمانده محبوب بسیجیها، سرانجام پس از سالیان طولانی دفاع در جبهه‌ها

 

 

و شرکت در عملیات و صحنه‌های افتخارآفرین، در درگیری با ضدانقلاب

 

شربت شهادت نوشید و روح بلندش را از این جسم خاکی به پرواز درآمد تا

 

 

در نزد پروردگارش ماوی گزیند.

 

همان طور که برادران را توصیه می‌کرد:

 

ما باید حسین‌وار بجنگیم؛

 

حسین‌وار جنگیدن یعنی مقاومت تا آخرین لحظه؛

 

حسین‌وار جنگیدن یعنی دست از همه چیز کشیدن در زندگی؛

 

ای کاش جانها می‌داشتیم و در راه امام حسین(ع) فدا می‌کردیم؛

 

از همرزمانش سبقت گرفت و صادقانه به آنچه معتقد بود و می‌گفت عمل

 

کرد و عاشقانه به دیدار حق شتافت.

 

 

متن وصيت نامه سردار شهيد مهدي زين الدين :

 

بسمه تعالی

 

اولین شرط لازم برای پاسداری از اسلام، اعتقاد داشتن به امام حسین(ع)

 

 

است. هیچ کس نمی‌تواند پاسداری از اسلام کند در حالی که ایمان و یقین

 

 

به اباعبدالله‌الحسین(ع) نداشته باشد. اگر امروز ما در صحنه‌های پیکار

 

می‌رزمیم و اگر امروز ما پاسدار انقلابمان هستیم و اگر امروز پاسدار خون

 

 

شهدا هستیم و اگر مشیت الهی بر این قرار گرفته که به دست شما

 

رزمندگان و ملت ایران، اسلام در جهان پیاده شود و زمینه ظهور حضرت

 

امام زمان(عج) فراهم گردد، به واسطه عشق، علاقه و محبت به

 

امام حسین(ع) است. من تکلیف می‌کنم شما «رزمندگان» را به وظیفه

 

 

عمل کردن و حسین‌وار زندگی کردن. 

 

در زمان غیبت کبری به کسی «منتظر» گفته می‌شود و کسی می‌تواند

 

 

زندگی کند که منتظر باشد، منتظر شهادت، منتظر ظهور امام زمان(عج).

 

خداوند امروز از ما همت، اراده و شهادت‌طلبی می‌خواهد. در این وصیت

 

 

نامه فقط مقدار بدهکاریها و بستانکاریها را جهت مشخص شدن برای

 

بازماندگان و پیگیری آنها می نویسم،به انضمام مسائل شرعی دیگر.

 

1- مسائل شرعی:

 

الف)نماز: به نظرم نمی آید بدهکار باشم.ولی مواقعی از اوان ممکن است

 

صحیح نخوانده باشم،لذا یکسال نماز ضروری است خوانده شود.

 

ب)روزه: تعداد190روزه قرض دارم و نتوانستم بگیرم.

 

ج)خمس: سی و پنج هزار ریال به دفتر آیت الله پسندیده بدهکار هست.

 

د)حق الناس: وای از آتش جهنم و عالم برزخ،خداوند عالم بصیر است.

 

2- مادیات

 

الف:بدهکاریها:

1- مبلغ شش هزار تومان معادل شصت هزار ریال به طرح و عملیات ستاد

 

مرکزی بدهکارم، البته قبض دویست هزار ریال است، ولی از این مبلغ

 

شصت هزار ریال بدهی بنده است.

 

2- وام یک میلیون ریالی از ستاد منطقه 1 گرفته ام که ماهانه بیشتر از

 

هزار ریال باید بدهم، از این مبلغ هزار و هفتصد و پنجاه تومان حق مسکن

 

 

را سپاه می دهد و دویست و پنجاه تومان از حقوقم کسر نمایند.

 

3- پنج هزار ریال به آقای مهجور (ستاد لشگر) پول نقد بدهکارم و پرداخت

 

 

شد توسط در گاهی.

ب – بستانکاریها:

 

1-مبلغ هفتاد و پنج هزار ریال رهن منزل که به آقای رحمانی توفیقی جهت

 

 

منزل مسکونه داده بودم و طلبکارم.این منزل را بمدت یکسال اجاره نمودم.

 

 

باتفاق های رحمان توفیقی که ما در طبقه بالا و رحمان در طبقه پایین

 

زندگی می کردند و ظاهرا شهید حسن باقری از طریق آقای استادان منزل

 

را از شخصی بنام معاضدی(صاحب اصلی خونه) اجاره کرده بودند،ولی

 

نامبرده یکسال است که مبلغ فوق را مسترد ننموده است.

 

2- مقداری پول هم که مبلغ آن را نمیدانم (یادم نیست) نزد پدرم داشته‌ام

 

و مقداری هم مجددا اگر به پدرم داده‌ام جهت بدهی‌ها پدرم برای خانه‌ای

 

که خریده بود تا با آن زندگی کنیم ولی خانه متعلق به پدرم می‌باشد و من

 

 

فقط مبلغ فوق و یکصد هزار تومان وام مندرج در بند2. بدهکاریها را از مبلغ

 

نهصد و سی هزار تومان وجه بابت خانه مسکونی که پدرم خریده بوده

 

است را داده‌ام که در صورت مرگ من و فروش خانه مستدعی است.

 

باقیمانده وام را به سپاه برگردانده و طلبکاری من از پدرم را به همسر و

 

فرزندم بدهید و باقیمانده پول خانه هم طبیعتا به پدرم میرسد. مطلب

 

دیگری به ذهنم نمی‌رسد و اگر کسی مراجعه کرد با توجه به وصییت من

 

 

اقدام نمایید.

 

مهدی زین الدین

 

 

 

مطالب به نقل از سایت : سردار شهید، مهدی زین الدین - فرمانده سپاه علی بن ابیطالب

 

(علیه السلام)

منطقه عملیاتی جنوب با مساحتی بالغ بر ۶۴۶۶۴ کیلومتر مربع یکی از

مناطق مهم و حیاتی و سرنوشت ساز میهن ماست، این منطقه کلیه

هستی و عظمت دیرینه خود را به رودخانه­  های متعدد (نظیر کرخه –

کارون – دز – جراحی – هندیان (زهره) – دویرج – شاهپور – اروندرود ) و

   زمین­های حاصلخیز و دشت­های وسیع آن و منابع عظیم نفت و گاز و

سایر منابع مدیون می باشد.

استان خوزستان در تقسیمات منطقه­ ای عملیاتی به سه منطقه تقسیم­

بندی گردیده است این سه منطقه شامل:

منطقه شمالی خوزستان دزفول – اندیشمک – شوش و غرب کرخه و

منطقه میانی شامل چزابه – بستان – سوسنگرد – هویزه – حمیدیه –

اهواز و منطقه جنوبی آن از کوشک طلائیه، حسینیه، پادگان حمید،

دار خوین شلمچه، خرمشهر – آبادان می­باشد.

در منطقه میانی خوزستان که دشتی وسیع و حاصلخیز می­باشد و به

دشت آزادگان معروف و دارای منابع عظیم نفتی نیز هست رودخانه کرخه

از سمت شمالی جنوبی تفسیر مسیر داده و بنام کرخه کور در شعبانی

تقسیم و نهایتاً آب آن به هور الهویزه می­ریزد و همانگونه که اشاره شد

سوسنگرد از شهرهای مهم و مرکزی این ناحیه است و شعبه ای از کرخه

از جنوب آن گذشته و بخشی از منازل و ساکنین که عمدتاً عرب زبان

هستند در بخش جنوبی آن ساکن می­باشند و در گذشته منطقه سوسنگرد

محل سکونت عشیره بنی طرف (به آنجا کوچ کرده بودند) و هویزه محل

سکونت طوایف بنی­سکین و محمودی بوده است، منطقه دشت آزادگان و

سوسنگرد که از سه شهرستان مهم بستان، هویزه و سوسنگرد تشکیل

شده دارای حدود ۵۸۴۴ کیلو مترمربع مساحت بوده و به دلیل نزدیکی

سوسنگرد به اهواز (حدود ۶۰ کیلومتر) دارای اهمیت سوق­الجیشی و

نظامی بسیار زیادی می­باشد.

شهر سوسنگرد در تاریخ ۲۴/۸/۵۹ به محاصره در آمد و در تاریخ ۲۵ آبانماه

نیروهای دشمن وارد شهر سوسنگرد شدند جنگ تن به تن آغاز شد مراتب

به اطلاع حضرت امام(ره)رسید و ایشان اوامری به شرح زیر صادر فرمودند:

« من شهر سوسنگرد را سالم و بدون محاصره از فرماندهی نیروی زمینی

و فرمانده لشگر ۹۲ زرهی میخواهم لذا ضروری است اقدام لازم ومقتضی

به عمل  آید.»

با ابلاغ فرمان حضرت امام (ره) هر آنچه که از نیرو ها در منطقه بودند جان

بر کف برای آزادی شهر سوسنگرد اقدام کردند. دستورالعمل توسط

فرمانده لشکر ۹۲ بنا به دستور فرمانده نیروی زمینی به یگان های اجرای

ماموریت صادر شد.  تیپ ۲ زرهی لشگر ۹۲، گروه رزمی ۱۴۸، گروه دوم

جنگهای نامنظم چمران، تعدادی از رزمندگان داوطلب و سپاهیان انقلاب از

سمت شرق ( محورحمیدیه –سوسنگرد ) و تیپ ۳ لشکر ۹۲ زرهی از

سمت شمال، نیروهای رزمنده ژاندارمری نیروهای مردمی سپاه پاسداران

گروه جنگهای نامنظم چمران در داخل شهر سوسنگرد دشمن را در جهات

مختلف با اجرای آتش توپخانه، هوانیروز، نیروی هوایی، تحت فشار قرار

دادند.

سیر تحولات و حوادث از آغاز تهاجم تا بیستم آبان ماه سال ۵۹ در جبهه

میانی خوزستان

 یگان­های لشکر ۹۲ زرهی با کمک نیروهای مردمی با استعداد رزمی خود

شجاعانه در مقابل نیروهای عراق ایستادگی کردند و ارتش عراق را وادار

به تجدیدنظر در گسترش خود نمودند تا جائی که دشمن یگان­های بیشتری

از جمله لشکر ۶ زرهی را وارد منطقه جنوب نمود، نیروهای عراقی در

نوزدهم مهرماه سال ۵۹ از رود خانه کرخه کور گذشته و سر انجام در

۲۲ مهر ماه شهر بستان به تصرف دشمن درآمد و در بیست و هفتم مهرماه

نیز مجدداً تپه الله­اکبر در اختیار نیروهای دشمن درآمد و سوسنگرد نیز از

سمت­های مختلف مورد تهدید قرار گرفت در نهم آبان سال ۵۹ نیروهای

دشمن در دو حمله سنگین در غرب کرخه و پل نادری و در منطقه شمال

آبادان و کوی فیاضیه تلاش نمودند در محور شمالی از کرخه عبور و بطرف

دزفول پیشروی کنند و در شمال آبادان با عبور از رودخانه بهمنشیر به

اهداف بلند پروازانه خود برسند لیکن با ایثار و مقاومت رزمندگان اسلام در

هر دو محور با شکست سختی روبرو شدند و لذا دشمن تمام تمرکز و

فعالیت خود را به منطقه میانی برای تصرف سوسنگرد معطوف داشت و

سوسنگرد صحنۀ نبرد­های خونین در آبان ماه سال ۵۹ گردید و به همین

علت تغییر و تحولات و جا به ­جایی هایی در منطقه جنوب از طرف نیروهای

خودی و دشمن به شرح زیر صورت پذیرف

گروه رزمی ۱۴۸ پیاده لشکر ۷۷ در اوائل آبان ماه، در حمیدیه مستقر گردید

و یک گروهان تقویت شده خود را به حدود ابوحمیظه اعزام نمود.

تا اواسط آبان ماه به دستور فرمانده نیروی زمینی تیپ ۲ زرهی دزفول +

گردان ۲۸۳ سوار زرهی لشکر ۹۲ که در منطقه غرب کرخه دزفول مستقر

بودند به منطقه اهواز جا به جا و در   تپه ­های فولی آباد مستقر و احتیاط

نزاجا را تشکیل دادند.

 سپاه سوم عراق در مورخه ۱۷/۸/۵۹ با صدور دستور عملیاتی به لشکر ۹

زرهی + تیپ ۱۲ زرهی ابن ولید در منطقه سوسنگرد ماموریت داد شهر

سوسنگرد را تصرف و تامین و محور بستان الله­ اکبر، سوسنگرد–حمیدیه –

اهواز را تامین نماید و به لشکر ۵ میکانیزه ماموریت تامین محور اهواز

خرمشهر را محول نمود و لذا بحران در سوسنگرد جدی­تر شد در این دستور

دو گردان نیروی مخصوص نیز تحت امر لشکر ۹ زرهی داده شد.

   استقرار تیپ ۲ زرهی در فولی­ آباد در نوزدهم و بیستم تا بیست و یکم

آبان ماه عملی گردید و این تیپ به فرماندهی سرهنگ رزهی امرا….

شهبازی خود را برای نبرد در منطقه آماده نمود.

در تاریخ بیست و چهارم آبان ۵۹ نیروهای دشمن در منطقه سوسنگرد از

رودخانه کرخه عبور نموده و جاده اهواز سوسنگرد را مسدود و در دو

کیلومتری سوسنگرد مستقر گردیدند، ضمناً حدود یک تیپ زرهی از منطقۀ

بستان پیشروی و در ۱۰ کیلومتری سوسنگرد استقرار یافتند که با این

اقدام عملاً شهر سوسنگرد در محاصره کامل قرار گرفت و از طریق زمین

و هوا مورد حملات توپخانه­ای سنگین و بمباران­های هوائی واقع شد و

وضعیت مدافعین شهر لحظه به لحظه دشوارتر و تلفات آنان افزایش یافت.

همچنین نیروهای دشمن با عبور از پل سابله روبروی قریه بردیه به طرف

سوسنگرد پیشروی و با نفوذ به بخش جنوبی سوسنگرد تعدادی از اهالی

و مدافعین شامل ۱۵ نفر از نیروهای ژاندارمری و عده­ای پاسدار را به

شهادت رساندند و به همین منوال اوضاع هر لحظه بحرانی­تر می­شد.

نیروهای دشمن در ۲۵ آبان مجدداً تلاش­های زیادی نمودند تا حلقه محاصرۀ

سوسنگرد را تنگ تر نموده و این شهر را به تصرف خود در آورند، لیکن تیپ

۳۵ زرهی آنها که ماموریت داشت در غرب حمیدیه محور حمیدیه

سوسنگرد را قطع نماید، با مقاومت یگان­های ارتشی، رزمندگان سپاه

پاسداران و نیروهای جنگ های نامنظم شهید چمران مواجه گردید و قادر

به اجرای ماموریت خود نشد و نیروهای خودی در این روز حرکاتی به

سمت سوسنگرد داشتند و لشکر ۹۲ زرهی با نصب پل در محلی بنام

جرگه سیدعلی بر روی رودخانۀ کرخه کور زمینه را برای جا به جائی ها

فراهم نمود و گروه رزمی ۱۴۸ پیاده با عبور ازین پل به سمت سوسنگرد

پیشروی نمود و خود را به آبادی گلبهار در شرق ابوحمیظه رساند و یک

گروهان مکانیزه از لشکر ۹۲ نیز تحت کنترل عملیاتی این گردان قرار گرفت.

در ساعت ۱۵:۳۰- ۲۵/۸/۵۹ افراد پیاده دشمن وارد بخش جنوبی

سوسنگرد شدند و با رزمندگان هنگ ژاندارمری و نیروی سپاه پاسداران

درگیر شدند که تعداد مجروحان در این درگیری بسیار زیاد بود و به سبب

انبوه آتش دشمن امکان تخلیه با بالگرد هم نبود، با وجود همه این

تلاش­های دشمن، مجموعه اقداماتی که در ۲۵/۸ توسط رزمندگان اسلام

انجام شد سبب کند شدن حرکت دشمن گردید و تیپ ۴۳ زرهی عراق که

ماموریت اشغال سوسنگرد را داشت نتوانست به شهر نزدیک شود و

تیپ های ۳۵ و ۱۲ زرهی دشمن نیز نتوانستند اقدامات مهمی انجام دهند،

با این وصف سقوط سوسنگرد قریب­الوقوع به نظر  می­رسید و برای دفع

حملات دشمن ضمن جا به جائی گروه رزمی ۱۴۸ به سمت سوسنگرد،

تیپ ۲ زرهی دزفول نیز با تمام امکانات تا ساعت  ۲۰:۰۰ مورخ ۲۵/۸/۵۹

در غرب حمیدیه مستقر و آماده اجرای عملیات گردید و در مجموع حرکت

نیروهای زرهی و پیاده و پرسنل رزمنده جنگ­های نامنظم شهید چمران به

سمت سوسنگرد و استقرار در مناطق مناسب برای در هم کوبیدن

نیروهای دشمن و شکست محاصره سوسنگرد همچون طوفانی مهیب،

تهدیدی جدی برای نیروهای بعثی عراق جلوه گر شد. لازم به ذکر است

که بالگردهای هوانیروز در یک عملیات شجاعانه در این روز ۳۶ دستگاه

تانک و تعدادی خودروی حامل مهمات و خودروهای مختلف دیگر را با خدمه

آنان منهدم کردند که موجب سر در گمی یگان­ها و فرماندهان عراقی گردید

و در نهایت نیروهای خودی برای حمله­ای سرنوشت ساز در روز ۲۶/۸/۵۹

آماده شدند.عملیات در ساعات ۶:۰۰، روز ۲۶/۸/۵۹ آغاز شد و در ساعت

۱۲:۰۰ همان روز حلقه محاصره شهر سوسنگرد شکست و تا ساعت

۱۸:۰۰ نیروهای دشمن از شهر سوسنگرد عقب نشینی کردند.

نقش محوری حضرت آیت الله خامنه ­ای در عملیات آزادسازی سوسنگرد

عملیات آزاد‌سازی سوسنگرد از مقاطع  شکوهمند و غرورآفرین و در عین

حال مظلومانه تاریخ دفاع مقدس و مقاومت مردمی است.آبان ماه سالروز

حماسه آزادسازی سوسنگرد در سال ۱۳۵۹است که حضرت آیت‌الله

خامنه‌ای نماینده وقت امام خمینی در شورای عالی دفاع نقش برجسته‌ای

در این زمینه داشتند و در شرایطی که بنی‌صدر با کارشکنی‌ها و

خیانت‌هایش ساز مخالف می‌زد، حضرت آیت‎الله خامنه‌ای با همراهی

جمعی از فرماندهان ارتش و شهید چمران این حماسه بزرگ را هدایت

کردند. این در حالی بود که اگر سوسنگرد آزاد نمی‌شد، شرایط جنگ قطعاً

به مراتب سخت‌تر می‌شد.

سرلشگر فیروزآبادی رئیس ستاد کل نیروهای مسلح در خصوص نقش

آیت الله خامنه‌ای به عنوان نماینده حضرت امام خمینی(ره) در شورای

عالی دفاع می گوید: همت مضاعف آیت­ الله خامنه‌ای به عنوان نماینده

حضرت امام در شورای عالی دفاع در انجام عملیات آفندی آزادسازی

سوسنگرد و خنثی کردن نقش کارشکنانه بنی­ صدر (رئیس جمهور وقت)

و حاکم کردن فرمان امام خمینی(ره) که به حفظ اهواز و جلوگیری از

سقوط حتمی آن انجامید، راه را برای طراحی و اجرای عملیات­های

پیروزمندانه فتح­المبین، طریق­القدس و آزادی سرزمین‌های اشغال شده

و بیت‌المقدس هموار ساخت.

حماسه‌های دشت آزادگان و بویژه حماسه سوسنگرد پیام‌ها، درس‌ها

و عبرت‌های بزرگی دارد. این حماسه‌ها در ۴۵روز آغازین دفاع مقدس

اتفاق افتاد .با رسیدن خبر تهاجم دشمن به جبهه‌ها، حضرت آیت ­الله

خامنه ­ای به جبهه‌ها شتافتند و ضمن بررسی اوضاع، با عشق و شوق

جهاد، با لباس رزم و سلاح در دست به همراه رزمندگان در رزم و

شناسایی شبانه از روز سوم و چهارم جنگ شرکت کردند. ساماندهی

ستاد جنگ‌های نامنظم در همین روز‌ها اتفاق افتاد. حضرت آیت­ الله­

خامنه­ ای در نماز جمعه تهران در آن زمان، فراخوان عمومی دادند و

عاشقان اسلام، قرآن و امام و میهن را از سراسر کشور به حضور در

جبهه‌ها و دفاع در برابر دشمنانی که در پی ریشه‌کن کردن انقلاب نوپای

ملت ایران بودند دعوت کردند و خود دوباره به جبهه و میان رزمندگان و

خطوط مقاومت شتافتند و داوطلبان عاشق را سازماندهی کردند. آن

روز‌ها در منطقه جنوب و اهواز وضعیت مناسبی وجود نداشت. حضور

حضرت آیت­ الله خامنه­ ای در آن منطقه همه را دور ایشان جمع کرد و

ایشان سازماندهی کردند و با نظارت و هدایت میدانی، هسته‌های اولیه

مقاومت را در جبهه‌ها تشکیل دادند و رزمندگان و نیز داوطلبان ارتشی را

با تعیین فرمانده انسجام بخشیدند.

 وقتی رزمندگانی که در شهر سوسنگرد در برابر دشمن مقاومت می‌کردند،

حضرت آیت­ الله خامنه­ ای یک افسر ارتشی را فرمانده آنها قرار دادند،

شورای عالی دفاع را در متن مسائل جنگ قرار دادند، این عضو شورای

عالی دفاع که در متن جبهه‌ها و در بین رزمندگان حضور فعال داشت،

بهترین تصویر را از جنگ برای شورای عالی دفاع می‌آوردند و چشم و

دست امام در جهاد مقدس ملت قهرمان شدند و با رساندن اطلاعات به

امام خمینی(ره) و ولی‌امر زمان، زمینه اجرای فرامین و تدابیر امام در

جبهه‌ها را با همت و تلاش مضاعف فراهم کردند.رهبر عزیز در آن روزهای

خون و شهادت با لباس ساده سربازی و کلاه بسیجی در بین رزمندگان

حرکت می‌کردند، ایشان که امروز ما را به همت مضاعف و تلاش بیشتر

می‌خواند، خود برای امام(ره) این‌گونه بود؛ همت مضاعف در سیره تبعیت

از امام، توسط حضرت آیت‌الله‌خامنه‌ای عزیز و تلاش مضاعف در امور

جبهه‌ها.

نتایج عملیات آزادسازی سوسنگرد

طبق گزارش لشکر ۹۲ زرهی خوزستان در پایان عملیات آزادسازی

سوسنگرد تلفات دشمن بشرح زیر می باشد:

·        کشته و زخمی: ۴۵۵ نفر،
·        اسیر: ۱۸ نفر،
·        انهدام: ۱۳۵ دستگاه تانک، ۱۸ عراده توپ، دو دستگاه نفر بر ۸ 

دستگاه خودرو مهمات

·        به غنیمت گرفتن: پنج دستگاه خودرو مهمات.

مادر بزرگوار شهید سرلشکر خلبان عباس بابایی شامگاه گذشته به علت

بیماری و کهولت سن در بیمارستان ولایت قزوین درگذشت.

مادر بزرگوار سرلشگر خلبان، شهید بسیجی، عباس بابایی پس از سپری

کردن دوران بیماری روز گذشته دارفانی را وداع گفت و هم پرواز فرزند

شهیدش شد. 

به نقل از مهر، والده گرامی سرلشگر خلبان عباس بابایی دلاورمرد عرصه

جنگ پس از تحمل درد و رنج ناشی از بیماری روز گذشته دعوت حق را

لبیک گفت و به فرزند شهیدش پیوست.

حاجیه خانم فاطمه خوئینی، مادر سرلشکر خلبان شهید عباس بابایی، 

طی یک ماه گذشته به علت عارضه قلبی در بخش قلب بیمارستان ولایت

قزوین بستری بود و در سن ۸۸ سالگی دارفانی را وداع گفت.

مادر بزرگوار شهید عباس بابایی دارای ۴ فرزند دختر و سه پسر بود که

خلبان عباس بابایی همزمان با عید قربان سال ۱۳۶۶ طی دوران دفاع

مقدس و در پروازی برون مرزی به شهادت رسید.

شرح حال علامه از زبان خویش  

جدّ علامه طباطبائی(ره) از شاگردان و معاشران نزدیک شیخ محمد حسن

نجفی (صاحب جواهرالکلام) بود و نامه ها و نوشته های ایشان را

می نگاشت. مجتهد بود و به علوم غریب (رمل و جفر و ...) نیز احاطه

داشت اما از نعمت داشتن فرزند محروم بود. روزی هنگام تلاوت قرآن به

این آیه رسید:

« و ایوب إذ نادی ربه: انیّ مسنی الضر و انت ارحم الرّاحمین »

با خواندن این آیه، دلش می شکند و از نداشتن فرزند غمگین می شود.

همان هنگام چنین ادراک می کند  که اگر  حاجت خود را از خداوند

بخواهد، روا خواهد شد. دعا می کند و خداوند هم پس از عمری دراز،

فرزند صالحی به او عنایت می فرماید.آن پسر،پدر مرحوم علامه طباطبائی

می شود. پدر علامه نیز پس از تولد او، نام پدر خود ( یعنی جدّ علامه) را

بر وی می نهد.

ولادت:

علامه طباطبایی در آخرین روز ماه ذیحجه سال 1321 هـ.ق در شاد آباد

تبریز متولد شد و81 سال عمر پربرکت کرد و در صبح یکشنبه 18 محرم

الحرام سال 1402 هـ.ق سه ساعت به ظهر مانده رحلت کردند.

اجداد علامه طباطبایی از طرف پدر از اولاد حضرت امام حسن مجتبی

(علیه السلام) و از اولاد ابراهیم بن اسماعیل دیباج هستند و از طرف

مادر اولاد حضرت امام حسین (علیه السلام) می باشند. در سن پنج

سالگی مادرشان و در سن نه سالگی پدرشان بدرود حیات می گویند و

از آنها اولادی جز ایشان و برادر کوچکتر از ایشان بنام سید محمد حسن

کسی دیگر باقی نمانده بود.

تحصیلات واساتید :

سید محمد حسین به مدت شش سال (1290 تا 1296هـ.ش) پس از

آموزش قرآن که در روش درسی آن روزها قبل از هر چیز تدریس

می شد آثاری چون گلستان، بوستان و ... را فراگرفت. علاوه بر آموختن

ادبیات، زیر نظر میرزا علینقی خطاط به یادگیری فنون خوشنویسی

پرداخت. چون تحصیلات ابتدایی نتوانست به ذوق سرشار و علاقه وافر

ایشان پاسخ گوید از این جهت به مدرسه طالبیه تبریز وارد شد و به

فراگیری ادبیات عرب و علوم نقلی و فقه و اصول پرداخت و از سال 1297

تا 1304 هـ.ش مشغول فراگیری دانشهای مختلف اسلامی گردید. علامه

طباطبایی بعد از تحصیل در مدرسه طالبیه تبریز همراه برادرشان به نجف

اشرف مشرف می شوند و ده سال تمام در نجف اشرف به تحصیل علوم

دینی و کمالات اخلاقی و معنوی مشغول می شوند.

علامه طباطبایی علوم ریاضی را در نجف اشرف نزد آقا سید ابوالقاسم

خوانساری که از ریاضی دانان مشهور آن زمان بود فراگرفت. ایشان

دروس فقه و اصول را نزد استادان برجسته ای چون مرحوم آیت الله

نائینی(ره) و مرحوم آیت الله اصفهانی(ره) خواندند و مدت درسهای فقه

و اصول ایشان مجموعاً ده سال بود.

استاد ایشان در فلسفه حکیم متأله،مرحوم آقا سید حسین باد کوبه ای

بود که سالیان دراز در نجف اشرف در معیت برادرش مرحوم آیت الله حاج

سید محمد حسن طباطبایی الهی نزد او به درس و بحث مشغول بودند.

و اما معارف الهیه و اخلاق و فقه الحدیث را نزد عارف عالیقدر و کم نظیر

مرحوم آیت الله سید علی آقا قاضی طباطبائی(ره) آموختند و در سیر و

سلوک و مجاهدات نفسانیه و ریاضات شرعیه تحت نظر و تعلیم و تربیت

آن استاد کامل بودند. استاد امجد نقل می کند که ((حال مرحوم علامه،

با شنیدن نام آیت الله قاضی دگرگون می شد. ))

حجت الاسلام سید احمد قاضی از قول علامه نقل می کند که: پس از

ورودم به نجف اشرف به بارگاه امیرالمؤمنین (علیه السلام) رو کرده و از

ایشان استمداد کردم. در پی آن آقای قاضی نزدم آمد و فرمود:

((شما به حضرت علی (علیه السلام) عرض حال کردید و ایشان مرا

فرستاده اند. از این پس، هفته ای دو جلسه با هم خواهیم داشت.))

و در همان جلسه فرمود:

(( اخلاصت را بیشتر کن و برای خدا درس بخوان. زبانت را هم بیشتر

مراقبت نما.))

فعالیت و کسب درآمد :

مرحوم علامه در مدتی که در نجف مشغول تحصیل بودند به علت تنگی

معیشت و نرسیدن مقرری که از ملک زراعیشان در تبریز بدست می آمد

مجبور به مراجعت به ایران می شود و مدت ده سال در قریه شادآباد

تبریز به زراعت و کشاورزی مشغول می شوند. فرزند ایشان مهندس 

سید عبدالباقی طباطبائی می گوید:

خوب به یاد دارم که، مرحوم پدرم دائماً و در تمام طول سال مشغول

فعالیت بود و کارکردن ایشان در فصل سرما در حین ریزش باران و

برفهای موسمی در حالی که، چتر به دست گرفته یا پوستین بدوش

داشتند امری عادی تلقی می گردید، در مدت ده سال بعد از مراجعت

علامه از نجف به روستای شادآباد و بدنبال فعالیتهای مستمر ایشان

قناتها لایروبی و باغهای مخروبه تجدید خاک و اصلاح درخت شده و در

عین حال چند باغ جدید احداث گردید و یک ساختمان ییلاقی هم در داخل

روستا جهت سکونت تابستانی خانواده ساخته شد و در محل زیرزمین

خانه حمامی به سبک امروزی بنا نمود.

مهارتهای علامه :

فرزند علامه می افزاید:

پدرم از نظر فردی، هم تیرانداز بسیار ماهری بود و هم اسب سواری

تیزتک و به راستی در شهر خودمان، تبریز بی رقیب بود، هم خطاطی

برجسته بود، هم نقاش و طراحی ورزیده، هم دستی به قلم داشت و هم

طبعی روان در سرایش اشعار ناب عارفانه و ....،

اما از نظر شخصیت علمی و اجتماعی هم استاد صرف و نحو عربی بود

هم معانی و بیان هم در اصول و کلام کم نظیر بود و هم در فقه و فلسفه،

هم از ریاضی( حساب و هندسه و جبر) حظی وافر داشت و هم از اخلاق

اسلامی، هم در ستاره شناسی (نجوم) تبحر داشت هم در حدیث و روایت

و خبر و ...

شاید باور نکنید که پدربزرگوار من، حتی در مسائل کشاورزی و معماری

هم صاحب نظر و بصیر بود و سالها شخصاً در املاک پدری در تبریز به

زراعت اشتغال داشت و در ساختمان مسجد حجت در قم عملاً طراح و

معماری اصلی را عهده دار بود و تازه اینها گوشه ای از فضایل آن شاد

روان بود وگرنه شما می دانید که بی جهت به هر کس لقب علامه

نمی دهند و همگان بخصوص بزرگان و افراد خبیر و بصیر هیچکس را

علامه نمی خوانند مگر به عمق اطلاعات یک شخص در تمام علوم و فنون

عصر ایمان آورده باشند...

هجرت:

به هر حال علامه طباطبایی بعد از مدتی اقامت در تبریز تصمیم می گیرد تا

به قم عزیمت نماید و بالاخره این تصمیم خود را در سال 1325هـ.ش عملی

می کند.

فرزند علامه طباطبایی در این مورد می گوید:

همزمان با آغاز سال 1325هـ.ش وارد شهر قم شدیم... در ابتدا به منزل

یکی از بستگان که ساکن قم و مشغول تحصیل علوم دینی بود وارد

شدیم ولی به زودی در کوچه یخچال قاضی در منزل یکی از روحانیان که

هنوز هم در قید حیات است اتاق دو قسمتی که با نصب پرده قابل تفکیک

بود اجاره کردیم، این دو اتاق قریب بیست متر مربع بود.

طبقه زیر این اطاقها انبار آب شرب منزل بود که در صورت لزوم بایستی از

درب آن به داخل خم شده و ظرف آب شرب را پر کنیم. چون خانه فاقد

آشپزخانه بود پخت و پز هم در داخل اطاق انجام می گرفت در حالی که

مادر ما به دو مطبخ (آشپزخانه) 24 متر مربعی و 35 متر مربعی عادت

کرده بود که در میهمانیهای بزرگ از آنها به راحتی استفاده می کرد.پدر ما

در شهر قم چند آشنای انگشت شمار داشت که یکی از آنها مرحوم

آیت الله حجت بود. اولین رفت و آمد مرحوم علامه به منزل آقای حجت بود

و کم کم با اطرافیان ایشان دوستی برقرار و رفت و آمد آغاز شد.

لازم به ذکر است که علامه طباطبایی در ابتدای ورودشان به قم به

قاضی معروف بودند، چون از سلسه سادات طباطبایی هم بودند خود

ایشان ترجیح دادند که به طباطبایی معروف شوند. ایشان عمامه ای

بسیار کوچک از کرباس آبی رنگ و دگمه های باز قبا و بدون جوراب با 

لباس کمتر از معمول در کوچه های قم تردد داشت و در ضمن خانه بسیار

محقر و ساده ای داشت.

رحلت :

مهندس عبدالباقی، نقل می کند:

هفت، هشت روز مانده به رحلت علامه، ایشان هیچ جوابی به هیچ کس

نمی داد و سخن نمی گفت فقط زیر لب زمزمه می کرد « لا اله الا الله! »

حالات مرحوم علامه در اواخر عمر دگرگون شده و مراقبه ایشان شدید

شده بود و کمتر تناول می کردند،و مانند استاد خود، مرحوم آیة الله قاضی

این بیت حافظ را می خواندند و یک ساعت می گریستند

کاروان رفت و تو در خواب و بیابان در پیش  

           کی روی؟ ره زکه پرسی؟ چه کنی؟ چون باشی؟

همان روزهای آخر، کسی از ایشان پرسید: در چه مقامی هستید؟ فرموده

بودند: مقام تکلم

سائل ادامه داد: با چه کسی؟ فرموده بودند: با حق

حجت الاسلام ابوالقاسم مرندی می گوید:

« یک ماه به رحلتشان مانده بود که برای عیادتشان به بیمارستان رفتم.

گویا آن روز کسی به دیدارشان نیامده بود. مدتی در اتاق ایستادم که

ناگهان پس از چند روز چشمانشان را گشودند و نظری به من انداختند.

به مزاح [ از آن جا که ایشان خیلی با دیوان حافظ دمخور بودند ] عرض

کردم: آقا از اشعار حافظ چیزی در نظر دارید؟ فرمودند:

صلاح کار کجا و من خراب کجا؟ بقیه اش را بخوان!

گفتم: ببین تفاوت ره از کجاست تا به کجا

علامه تکرار کردند: تا به کجا! و باز چشم خود را بستند و دیگر سخنی به

میان نیامد

آخرین باری که حالشان بد شد و راهی بیمارستان شده بودند، به همسر

خود گفتند:

من دیگر بر نمی گردم

آیت الله کشمیری می فرمودند:

« شب وفات علامه طباطبائی در خواب دیدم که حضرت امام رضا

(علیه السلام) در گذشته اند و ایشان را تشییع جنازه می کنند.

صبح، خواب خود را چنین تعبیر کردم که یکی از بزرگان [ و عالمان]

از دنیا خواهد رفت؛ و در پی آن، خبر آوردند که آیت الله طباطبائی

درگذشت »

ایشان در روز سوم ماه شعبان 1401 هـ.ق به محضر ثامن الحجج

(علیه السلام) مشرف شدند و 22 روز در آنجا اقامت نمودند، و بعد به

جهت مناسب نبودن حالشان او را به تهران آورده و بستری کردند، ولی

دیگر شدت کسالت طوری بود، که درمان بیمارستانی نیز نتیجه ای

نداشت.تا بالاخره به شهر مقدس قم که محل سکونت ایشان بود

برگشتند و در منزلشان بستری شدند وغیر از خواص، از شاگردان

کسی را به ملاقات نپذیرفتند، حال ایشان روز به روز سخت تر می شد،

تا اینکه ایشان را در قم، به بیمارستان انتقال دادند.

قریب یک هفته در بیمارستان بستری می شوند و دو روز آخر کاملاً

بیهوش بودند تا در صبح یکشنبه 18 ماه محرم الحرام 1402 هـ.ق سه

ساعت به ظهر مانده به سرای ابدی انتقال و لباس کهنه تن را خلع و به

حیات جاودانی مخلع می گردند و برای اطلاع و شرکت بزرگان از سایر

شهرستانها، مراسم تدفین به روز بعد موکول می شود و جنازه ایشان

را در 19 محرم الحرام دو ساعت به ظهر مانده از مسجد حضرت امام 

حسن مجنبی (علیه السلام) تا صحن مطهر حضرت معصومه 

(علیها السلام)تشییع می کنند و آیت الله حاج سید محمد رضا گلپایگانی

(ره) بر ایشان نماز می گذارند و در بالا سر قبر حضرت معصومه 

 (علیها السلام) دفن می کنند.

 شکار پهباد آمریکایی نشان از قدرت علمی و فنی بالای جوانان

ایران اسلامی دارد.

ای آمریکا از ما عصبانی باش 

و از این عصبانیت بمیر! 

مهار هواپیمای جاسوسی آمریکا از سوی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی

ایران، نشان از هوشمندی نیروهای نظامی دارد.

 

 به گزارش خبرگزاری رویترز از واشنگتن ، سرهنگ استیو وارن سخنگوی

 

 

پنتاگون در واکنش به گزارش های مربوط به تولید نسخه همانند پهپاد

 

آمریکایی که در سال 2011 در دام ایران گرفتار شد، گفت: این پهپاد

 

نمونه برداری شده به هیچ وجه نمی تواند با فناوری آمریکا برابری کند. 

وی در عین حال هیچ دلیلی برای اثبات ادعای خود ذکر نکرد. 

به گزارش رویترز،ایران در دسامبر 2011 اعلام کرد که یک فروند هواپیمای

 

 

بدون سرنشین شناسایی از نوع 'آر کیو 170 سنتینل' را در شرق این

 

 

کشور به دام انداخته و بر زمین نشانده است. 

 

این پهپاد ساخت شرکت آمریکایی 'لاکهید مارتین' است. 

در یک فیلم ویدئویی که این هفته خبرگزاری نیمه رسمی 'تسنیم' آن را

  

منتشر کرد ، آیت الله علی خامنه ای رهبر عالی ایران پس از دیدن نمونه

 

 

ساخته شده از روی پهپاد آمریکایی گفت: امروز روز بسیار شیرین و

 

فراموش نشدنی برای من است.