حجت الاسلام والمسلمین حسینعلی نیری معاون رئیس دیوان عالی کشور، که از همراهان آیت‌الله محمدی گیلانی بوده و هست، با ارسال نامه‌ای به روزنامه جمهوری اسلامی درباره تحریف حقایق و حوادث تاریخی توسط بعضی رسانه‌ها هشدار داد.



متن نامه چنین است:





 بسم‌الله الرحمن الرحیم

سردبیر محترم روزنامه جمهوری اسلامی

سلام علیکم

احتراماً جهت روشن شدن اذهان عمومی و جلوگیری از بعضی تحریف حقایق و حوادث تاریخی که اخیراً رواج پیدا کرده است مطالب زیر را بعرض می‌رساند:





۱٫ اخیراً در روزنامه کیهان و هفته نامه پرتو سخن مطالب مجعولی در رابطه با محاکمه و یا صدور حکم اعدام فرزندان حضرت آیت‌الله محمدی گیلانی توسط معظم له و اقدام برای اجرای آن بدست خود ایشان درج گردیده که صرف نظر از ساختگی بودن آن، اهانت بزرگی به این عالم وارسته و معلم اخلاق که همواره مظهر عطوفت و مهربانی و هدایت و ارشاد متهمین در مسند قضا بوده‌اند می‌باشد.



حضرت آیت‌الله محمدی گیلانی دارای سه فرزند ذکور بوده‌اند که ارشد آنها مرحوم محمدجعفر در سال 1358 بر اثر تصادف و عفونت بیمارستانی دارفانی را وداع گفتند.

دو فرزند دیگر ایشان که از هواداران سازمان منافقین بودند بعد از قضایای سال ۱۳۶۰ و اعلان جنگ مسلحانه توسط آن سازمان، منزل پدری را ترک و به زندگی در خانه‌های تیمی پناه بردند و سرانجام موقع فرار از کشور در استان آذربایجان غربی دچار حادثه شده و از ترس شناسائی و دستگیری با خوردن قرص سیانور به زندگی خود خاتمه دادند و کارشان به دستگیری و محاکمه نرسید.

۲٫ در طول تاریخ اسلام، علما و بزرگانی بوده‌اند که به عللی فرزندان و اقوام آنها دچار انحرافات فکری و عقیدتی شده و حتی عنوان مرتد به خود گرفته ولی پدران آنها جز ارشاد و نصیحت اقدام دیگری حتی بصورت تنبیه و تعزیر جزئی در مورد آنها نداشته‌اند و این روش و سیره همه علماء ربانی بوده است.

۳٫ در میان انبیاء عظام الهی و ائمه اطهار سلام‌الله علیهم نیز مواردی بوده که همسر و یا فرزند آنها مثل فرزند حضرت نوح و یا جعفر کذاب از مسیر حق منحرف و در صف مخالفین قرار گرفتند ولی هیچگاه آن پیامبر و یا امام معصوم اقدام حادی در مورد آنها نداشتند که سرمشقی برای شیعیان و پیروان آنها باشد.

۴٫ آقایان و بزرگانی که با شخصیت آیت‌الله محمدی گیلانی آشنائی دارند به خوبی می‌دانند که این عالم بزرگ و عارف الهی همواره از قلبی رئوف و مهربان و سلم برخوردار بوده‌اند و در محاکم انقلاب اسلامی قبل از اجراء حکم در مقام ارشاد و هدایت و نجات انسانهائی بر می‌آمدند که قابلیت هدایت و برخورداری از رأفت و رحمت اسلامی داشتند.

و بسیارند افرادی از وابستگان به گروهک‌های منحرف که با ارشاد ایشان توبه کرده و به دامن ملت بازگشته‌اند.

اینجانب شخصاً موارد زیادی را شاهد بوده‌ام که در مورد مجرمینی که مستحق تخفیف مجازات یا عفو و بخشش بوده‌اند مستقیماً معظم له از محضر مقدس حضرت امام قدس سره الشریف برای آنها درخواست عفو می‌کرده‌اند.

چگونه تصور می‌شود انسانی فقیه و عارف و واجد سجایای اخلاقی درصدد کشتن فرزندان خود بر آید آنهم به صرف هواداری از سازمان منحرفی بدون آنکه دستش به خون بیگناهی آغشته شده باشد و یا در عملیات نظامی شرکت کرده باشد؟ و اصولاً مگر همه هواداران منافقین که دستگیر می‌شده‌اند به اعدام محکوم می‌شدند که بر فرض دستگیری این فرزندان، اینها نیز محکوم به اعدام شوند؟

۵٫ کلام آخر اینکه چه لزومی دارد برای بعض اهداف سیاسی چهره مهربان و عطوف بزرگان حوزه که همیشه موجب جذب جوانان به اسلام ناب محمدی(ص) و هدایت آنها بوده‌اند را خشن و زشت‌تر از شمر و نادر و مغول معرفی کنیم.!

۵/۷/۱۳۹۱

حسینعلی نیری

                                              *****

 

با توجه به آیه « یخرج الحی من المیت و یخرج المیت من الحی» و با توجه به اینکه امامان(ع) ما تا حضرت ابراهیم(ع) از اصلاب شامخه و ارحام مطهره بودند، چگونه پسر نوح علیه السلام عمل غیرصالح از کار درآمد و پسران یعقوب علیه السلام ناخلف شدند؟ آیا تربیت پیامبران ایراد داشت؟ خدا که کسی را گمراه نمی کند، زمینه انحراف در امثال اینان از کجا بود؟!

همچنانکه اشاره کرده اید از نظر قرآن فرزند نوح به جهت اعمال ناپسندش نجات نیافت و غرق شد: «انه لیس من اهلک انه عمل غیرصالح . «هود/۴۶» و بی تردید یکی از عوامل مهم انحراف پسر نوح دوستان او بوده اند.

دوستى گاهى آنقدر افراد را به هم نزدیک مى‏نماید که دیگران قدرت تمیز و تفکیک میان آنها را از دست مى‏دهند.

تأثیر دوست بر دوست نیز ناگهانى و ملموس نیست تا به راحتى بتوان نیک و بد آن را بازشناخت. تأثیر دوستى بسیار تدریجى، اندک‏اندک و پنهان است به همین دلیل کسانى که از طریق دوستى منحرف مى‏شوند، گاهى هرگز متوجه انحراف خود نمى‏گردند.

به طور کلی سه دسته عوامل هستند که در شکل گیری شخصیت انسان نقش قابل توجهی دارند یکی عوامل وراثتی و دیگری عوامل محیطی , و مهمتر از عوامل محیطی و وراثتی افعال اختیاری , اراده و به عبارتی دیگر خود انسان است که در شکل گیری شخصیت خود نقش اساسی دارد برای روشن شدن مطلب بطور اجمال تأثیر عواملی که به آنها اشاره شد مورد بررسی قرار می دهیم:

الف . نقش عوامل وراثتی:

از هنگامی که نطفه منعقد می شود یعنی اسپرماتوزئید با تخمک (اووم ) ترکیب می شوند بسیاری از صفات ارثی از طریق ژنها از والدین و اجداد گذشته منتقل می شوند از جمله ی این ویژگیهایی که از همان ابتدا تعیین می شود جنسیت یعنی مرد یا زن بودن است به دنبال آن ویژگی های دیگری مانند رنگ پوست , قد, قیافه , رنگ موها از جمله اموری است که تحت تأثیر ژنها و عوامل وراثتی است البته عوامل محیطی نیز در میزان این تأثیرپذیری از والدین نقش دارد گاهی اوقات شرایط محیطی ممکن است زمینه ی تأثیرپذیری را بیشتر فراهم کند در نتیجه فرزندی خیلی شبیه به والدین باشد و گاهی اوقات نیز برعکس خواهد شد یعنی عوامل محیطی و شرایط زندگی زمینه ی این تأثیرپذیری را به حداقل می رساند و فرزندان شباهت کمتری به والدین دارند. طبیعی است که این تأثیراتی که فرزند از والدین پذیرفته در شکل گیری شخصیت او نقش دارد البته نه به صورت صد در صد یعنی این تأثیرات زمینه ی بوجود آمدن بعضی ویژگیها را در انسان بیشتر فراهم می کند و هرگز به معنای این نست که سرنوشت انسان فقط و فقط به این تأثیرات وراثتی گره خورده باشد.

ب . تأثیر عوامل محیطی:

شکی نیست که عوامل محیطی مانند محیط جغرافیایی , آب و هوا, تغذیه و همچنین عواملی مانند خانه و مدرسه , کوچه , معلم , دوست , آداب و رسوم اجتماعی , عقاید حاکم بر خانواده و جامعه , مسائل اجتماعی , فرهنگی , اقتصادی و حتی سیاسی از جمله عوامل محیطی هستند که در شکل گیری شخصیت انسان تأثیر دارند مثلا دوست آنقدر تأثیر دارد که بسیاری از افراد گمراه در روز قیامت با ندامت و پشیمانی می گویند ای کاش با فلان کس دوست نشده بودم چه اینکه سرنوشت مرا با افکار و رفتارش تحت تأثیر قرار داد و به همین ترتیب سایر مواردی که ذکر شد همه ی اینها در رفتار افکار و عقاید و شخصیت انسان مؤثر هستند.

ج . نقش خود انسان :

گرچه عوامل محیطی و وراثتی و تعامل آنها با یکدیگر نقش بسیار چشمگیری می تواند بر رفتار و افکار و شخصیت انسان داشته باشد ولی اراده و اختیار انسان نقشی عظیم در رقم خوردن سرنوشت وی ایفا می کند از این روست که خداوند متعال در قرآن کریم می فرماید: «… تخرج الحی من المیت و تخرج المیت من الحی؛ زنده را از مرده بیرون می آوری و مرده را از زنده خارج می کنی» (آل عمران، آیه ۲۷). علامه طباطبایی در ذیل آیه ی فوق می فرمایند: «منظور از بیرون کردن زنده از مرده و به عکس، به وجود آوردن مؤمن از صلب پدر کافر و بیرون آوردن کافر از صلب مؤمن است» (طباطبایی، محمد حسین، المیزان، ج ۳، ص ۱۳۶، انتشارات اسماعیلیان، قم، چاپ چهارم). 

به بیان فلسفی میتوان گفت در تریت صحیح دو عامل باید فراهم باشد یکی تام بودن فاعلیت فاعل ودیگر تام بودن قابلیت قابل؛ یعنی استعدادوزمینه پذیرش در تربیت پذیر بسیار حایزاهمیت است. 

مشکل تربیت ناپذیری در بسیاری موارد به عدم قابلیت متربی برمیگردد نه نقصان مربی.

 

۵۹۸: ورق ورق تاریخ تکرار شیرینی های به یاد ماندنی و تلخی های فراموش نشدنیست که سراسرش آموزه های ارزشمندیست که شاید کمی تامل در آن رنگ صفحات بعدی تاریخ را عوض کند.

 

پدران آسمانی و فرزندان ناخلف از جمله نکته هاییست که قابل بررسیست. چه بسیار پدرانی که در مسیر خدا بوده اند و حب به فرزند آنها را به وادی تاریکی کشاند و چه زیادند مردانی که برای خدا از فرزندان خود تبری جستند و خدا را به فرزند نفروختند.یکی از نمونه های تاریخی که بارها در کلام رهبری به آن اشاره شده است جریان زبیر و فرزندش عبد الله است.

با برسی شخصیت تاریخی زبیر در میابیم که او از اصحاب خاص رسول خدا و در ابتدا از یاران امیر المومنین بود تا آنجا که زهرای مرضیه در هنگام وصیت به امیر المومنین فرمودند یا علی اگر برای تو امکان اجرای وصیت من نیست به زبیر وصیت کنم.

از دیگر جلوه های وفاداری زبیر زمانی بود که امیر المومنین دستور دادند هر کس حاضر است با من قیام کند تا اسلام را به مسیر اصلی آن برگردانیم فردا سر را بتراشد و به میدان شهر بیاید نوشته اند که زبیر آمد و چهار نفر دیگر.

مجاهدت های زبیر برای اعتلای اسلام تا بدانجا پیش رفت که او را سیف الاسلام لقب دادند اما با این همه افتخارات پس از مدتی رو در روی علی (ع) و به همراه سواران شتر سرخ مو فتنه جمل را آفرید اگر کسی به دنبال سر این مخالفت و انحراف باشد کافیست سری به نهج البلاغه بزند که حضرت فرمودند : زبیر از ما اهل بیت بود تا آن زمان که فرزند شومش عبد الله به جوانی رسید آنگاه زبیر را از ما گرفت.

البته این یک طرف قصه دنیاست.

 در ورقهای دیگر تاریخ داستان نوح پیامبر را نگاشته اند که چگونه از فرزندش که از راه حق جدا شده بود تبری جست و بر کشتی سوار شد و غرق شدن فرزندش را در امواج غضب الهی به نظاره نشست او حتی در مقابل خدا اراده دفاع از فرزندش را نکرد و تنها به نصیحت او پرداخت که آن نیز کار گر نیفتاد.

اما امروز قرن ۱۴ هجریست و نه از نوح و نه از زبیر و فرزندش خبری هست امروز فقط نقل تاریخ است و درس عبرت که گروهی خواندند و گرفتند و گروهی خواندند و خندیدند.

برای آنکه بدانیم تاریخ تکرار شدنیست دو موضع گیری زیر از دو شخصیت برجسته خواندنیست.

آیت الله خرئلی که در کارنامه خود خدمات زیادی را به ثبت رسانده است در مقابل دستگیری فرزند خطا کار خود مهدی خزئلی چنین میفرماید: "فرزند من هم در حال حاضر در زندان به سر می‌برد. او باید به بد بودن کارش اعتراف کند و این اعتراف نباید فقط یک تاکتیک باشد بلکه باید واقعا به بد بودن کار خود اعتراف کند."

ایشان دلیل این موضع گیری خود را چنین بیان میفرماید و میزان را بیان میکند: "میزان ما دین است. انسان در خیلی جهات با حیوانات مشترک است ولی در جهت دین باید خداوند را بشناسید زیرا او رحمان و رحیم است. ما در دستگاه رهبری فتنه‌گرانی داشته‌ایم. حتی در زمان امامان هم فتنه‌گرانی بوده‌اند. باید فتنه‌گران را شناسایی کنیم و از دستگاه حکومت کنار بگذاریم. روحانی‌ای که بخواهد بر ضد میزان کار کند، روحانی نیست. ما بهترین رهبری را داریم و باید از این نعمت به بهترین نحو استفاده کنیم."

اما کمی آن طرف تر دو فرزند خطا کار دیگر از پدری که از او انتظار میرود میزان برایش دین باشد به نام مهدی و فائزه هاشمی وجود دارد که وقتی که همگان و بخصوص دستگاه های مربوطه با اسناد قاطع آنها را آتش بیار معرکه بعد از انتخابات معرفی میکنند پدر باز به دفاع برمیخیزد و یکی را خریدار ساندویچ در عاشورا فتنه و دیگری را پاک معرفی میکند و به بهانه تحصیل به خارج میفرستد و بعد میگوید : "مهدی دائما می‌خواهد بیاید ولی من به او می‌گویم نیاید و کارهایش را انجام بدهد، جالب اینکه هیچ دادگاهی تا امروز به وی احضاریه نداده و مهدی نیز هر وقت که لازم باشد می‌آید. الان هم رفته است دکترا ثبت نام کرده است و قرار است رساله‌اش را در یکی از دانشگاه‌های خارج از کشور بگذراند."

بعد هم او را در آغوش محبت میکشد و در گوشش دعای سفر میخواند و هر جا و هر زمانی به حمایت از او میپردازد. او نه تنها از مهدی اعلام برائت نمیکند بلکه تمام مجاهدت هایش را به پای فرزندی میگذارد که قرار بود باقیات الصالحاتش باشد اما          *****

توضیح:ماجرای فرزند سردار محسن رضایی"احمد"که به امریکافرارکرده بوده وبعد به دبی آورده شد ودرهتلی دردبی بامرگ مشکوک فوت کردرا در خبر"مهر۹۲ "13مهر۹۲مطالعه فرمایید

دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام درباره پسر ارشدش «احمد» که سال ۱۳۹۰ در امارات درگذشت، دلنوشته‌ای منتشر کرد.

 

 متن دلنوشته محسن رضایی در صفحه اینستاگرامش به این شرح است: «جبهه فقط رزمنده‌ها نبودند که فداکاری می‌کردند و می‌جنگیدند. خانواده رزمند‌ه‌ها جهاد کمتری از همسران خود نداشتند. چون ما بعضا شش ماه یک‌بار هم فرصت سرکشی به خانه را پیدا نمی‌کردیم. همسران رزمنده‌ها هشت سال به صورت یک‌تنه بار تربیت فرزندان بدون حضور شوهرانشان را به دوش می‌کشیدند. این بخشی از جنگ است که به آن توجه نمی‌شود. آیا یک بچه هفت هشت ساله انتظار ندارد با پدرش به پارک و یا بازار برود؟

 

خانواده من یکی از ده‌ها هزار خانواده‌ای بودند که این مشکلات را تحمل کردند. این مشکلات روی احمد هم اثر داشت و یک بار به مادرش گفته بود کاش یا پدرم شهید می‌شد که می‌گفتیم پدرمان شهید شده و یا می‌آمد و یک بار با هم به پارک و بازار می‌رفتیم.

 

احمد به خاطر روحیات خاصی که داشت و شجاعتی که در وجودش بود، سر پرشوری داشت و دچار اشتباهی در زندگی‌اش شد ولی چیزی نگذشت که متوجه شد و با مشورت من نقشی را بر عهده گرفت و به تلافی اشتباهش ضربه‌ای هم به منافقین در امریکا زد که در موقع لازم جزئیات آن را خواهیم گفت.

 

زوایای قتل احمد مشخص نشده است. پلیس امارات در این زمینه با ما همکاری نکرد. حتی موبایل و کامپیوتر وی را هم به ما ندادند تا ببینیم آخرین تماس‌های وی با چه کسانی بوده است. احمد ما بالاخره به اصل خود برگشت و احتمالا به همین دلیل هم به قتل رسید.

 

یک سال با ما به خانه خدا مشرف شد و ساعت‌ها در کعبه نماز می‌خواند که همراهان او خسته شده و به هتل بر گشته بودند. به او می‌گفتند شما زانو درد نمی‌گیرید؟

 

احمد بسیار قرآن می‌خواند و ذکر می‌گفت. در کنار جنازه‌اش پارچه سفیدی پیدا کردند که هزار اسم الله را نوشته بود. برایش دعا کنید.»

 

احمد رضایی فرزند محسن رضایی در ۲۲ آبان ۱۳۹۰ در هتل گلوریای دوبی در طبقه ۱۸ اتاق ۲۳ درگذشت. مرگ او مشکوک خوانده شده ‌است./ایسنا۲۳آبان۹۴

                                                     ***

 

هنگامیکه آیت الله شیخ فضل الله نوری را داشتنداعدام میکردند ،عده پای اعدامش پایکوبی میکردند یکی ازآنها نوه همین شهید بود"کیانوری"!

میگویند چندروزقبل از اعدام یکی از انحراف نوه اش بهش خبرمیدهد"درزندان"شیخ فضل الله میگوید:می دانستم رنگ سعادت را نمی بیند ،چون هنگامی که متولدشده بود،مادرش"دخترشیخ فضل الله"پستانش شیرنداشت وناچارشدنداورا به دایه بسپارند،دایه اش یک زن منحرف بوده.