بنی‌امیه چه کسانی بودند؟

 

بنی‌امیه خاندانی هستند که در دوران حکومت خود، لطمات بسیاری بر

 

 

اسلام و مسلمین وارد ساختند و از هیچگونه ظلم و ستمی بر اهل‌بیت 

 

(علیهم السلام) و شیعیان آنها دریغ نورزیدند.

 

در تفاسیر شیعه و سنی ذیل آیه شریفه: « وَمَا جَعَلْنَا الرُّؤْيَا الَّتِي أَرَيْنَاكَ

 

 

إِلَّا فِتْنَةً لِلنَّاسِ وَالشَّجَرَةَ الْمَلْعُونَةَ فِي الْقُرْآَنِ وَنُخَوِّفُهُمْ فَمَا يَزِيدُهُمْ إِلَّا

 

 

طُغْيَانًا كَبِيرًا» (سوره مبارکه الاسراء 60)

 

آمده است:‌ پیامبر‌(ص) در خواب دیدند که بنی‌امیه بر منبر

 

 

ایشان همچون بوزینه‌ها جست و خیز می‌کنند پیامبر‌(ص) از آن امر محزون

 

 

گشتند و فرمودند: این بهره ایشان از دنیاست، به سبب اسلامی که به

 

 

ظاهر اختیار کردند و در آخرت نصیبی جز آتش دوزخ نخواهند داشت.

 

 

نقل شده است که پس از این واقعه دیگر کسی لبخند بر صورت پیامبر ندید

 

تا ایشان از دنیا رفتند.(  بحارالانوار، ج 31 ص514)

---

 

قال رسول (صلی الله علیه وآله وسلم):

 

 ان اول من یبدل سنتی رجل من بنی‌امیه

 

پیامبر‌(ص): اول کسی که سنت مرا تغییرمی دهد مردی از بنی امیه است

 

---

دودمان ابوسفیان مشرک بودند و درگیری و مبارزه آنها با اساس اسلام؛

 

عامل لعن آنها در این زیارت است. پیامبر‌(ص) در مورد این شجره ملعونه

 

فرموده بودند:«الخِلافَةُ مُحَرَّمَةُ عَلی آلِ اَبی سُفیان»

 

خلافت بر آل ابی سفیان حرام است.

 

بحارالانوار، ج 44 (ص) 326؛ عوالم العلوم، ج 17 (ص) 175.

 

---

 

پس از اینکه عثمان به عنوان خلیفه سوم مسلمین انتخاب گردید،ابوسفیان

 

 در جمع خاندان بنی‌امیه چنین گفت: من در این مدت در آرزوی چنین روزی

 

 بودم. حال که قدرت به دست خاندان امیه افتاده است،سعی کنید که از 

 

 آن به خوبی محافظت کنید و آن را بین خودتان موروثی نمایید.

 

این سلطنت است نه چیز دیگر، من به بهشت و جهنمی باور ندارم.

 

 استیعاب،ج2ص690.

 

 

شرک و نفاق و دشمنی ظاهری و مخفیانه این خاندان به حدی بود که به

 

راستی مصداق بارز شجره ملعونه در قرآن کریم قرار گرفتند و شایسته

 

 

لعن ابدی بودند.

 

علل انقراض حكومت بني‌اميه:

به نظر مي‌رسد نارضايتي مردم از حكومت اموي، قيام‌هاي مردمي،

نزاع‌هاي قبيله‌اي، درگيري‌هاي داخلي و در نتيجه ضعف داخلي، از عوامل

اصلي سقوط بني‌اميه مي‌باشند.[4]

محمد سهيل طقوش در علل سقوط امويان به عوامل ذيل به طور مفصل

اشاره دارد:

1- درگيري خاندان اموي؛

2- ولايت‌عهدي دو نفره؛

3- درگيري‌هاي قبايلي؛

4- عرب گرايي امويان؛

5- اختلافات مذهبي.[5]

تحليلي از حكومت امويان:

آیت الله مهدوی کنی را از زبان خودشان بشناسید 

آیت الله مهدوی کنی: خانواده ها باید برای تربیت فرزندان بدانند این است

که پدر و مادر خودشان اهل عبادت باشند، نمی شود که آنها اهل عبادت

نباشند ولی بخواهند بچه شان اهل عبادت باشد.

شهریور 1358/قم/

((آیت الله مهدوی کنی و روسای کمیته های تهران دردیدار با امام خمینی(ره)

 در تصویر شهید محلاتی و امامی کاشانی نیز دیده می‌شود.))

به گزارش فرهنگ نیوز، آیت الله مهدوی کنی رييس مجلس خبرگان رهبری

و یکی از اساتید بزرگ اخلاق و عرفان تهران صبح امروز (سه‌شنبه ۲۹

مهرماه) به ملکوت اعلی پیوست. 

 آیت‌الله مهدوی‌کنی ۱۴ خرداد امسال پس از بازگشت از مراسم سالگرد

ارتحال حضرت امام(ره) در منزل دچار عارضه قلبی شده و به بیمارستان

منتقل شده بودند که پس از گذشت چندماه بستری ایشان در بیمارستان،

امروز دعوت حق را لبیک گفتند.

ایشان در محضر استادان مبارزی همچون حضرات آيات مشكيني،

حاج شيخ عبدالجواد سده اي (جبل عاملي)، شهيد صدوقي، سلطاني،

مجاهدي، رفيعي قزويني، شعراني، علامه طباطبايي، آيه الله العظمي

بروجردي، امام خميني، آيه الله العظمي گلپايگاني و ... رضوان الله تعالي

عليهم دروس عالي فقه، اصول فقه، تفسير، حكمت، كلام و دروس خارج

فقه و اصول را تلمذ كردند.

مبارزات معظم له عليه حكومت طاغوت، باعث دستگيري‌هاي متعدد،‌

تبعيد،‌ شكنجه و زنداني‌شدن ايشان گرديد. ايشان آخرين عالمي است

كه در روزهاي نزديك پيروزي انقلاب اسلامي براي چندمين بار دستگير

و در آستانه پيروزي انقلاب شكوهمند اسلامي آزاد شدند.

آيت الله مهدوي كني، پس از پيروزي انقلاب، از طرف حضرت امام خميني

قدس سره الشريف عهده‌دار مسؤوليت‌هاي متعددي در تاسيس نظام

نوپاي اسلامي شدند.

عالم مصری: امام علی (ع) درباره داعش هشدار داده بود

 علی جمعه” مفتی الازهر و امام جماعت مسجد فاضل در شهر “ششم

اکتبر” مصر با اشاره به سخنان امام علی (ع) در یک هزار و چهارصد سال

پیش در توصیف داعشی ها، گفت: نعیم بن حماد در کتاب خود به عنوان

“الماتع الفتن” به نقل از حضرت علی (ع) آورده است: زمانی که پرچم‌های

سیاه را دیدید از جای خود حرکت نکنید – به این معنا که دعوت آنان باطل

است و نباید به کمک آنان بشتابید- سپس قومی ضعیف ظاهر می‌شوند

که قلب‌هایشان مانند براده‌های آهن سخت است، آن‌ها وفادار به هیچ

عهدی نیستند، به حق فرامی‌خوانند درحالی‌که از آن نیستند،

اسامی‌شان، کنیه و نسبت‌هایشان از نام شهرها گرفته‌شده، تا اینکه در

بین خود اختلاف نظر پیدا می‌کنند، و خداوند اهل حق – هر کسی که

بخواهد- را ظاهر می‌سازد …”

اردوغان پدر داعش

نماینده حزب جمهوری خلق در پارلمان ترکیه می‌گوید:  شبکه داعش روابط

بسیار نزدیکی با دولت ترکیه دارد از جمله این که نفت هایی که از سوریه

به سرقت می رود را از آنها می خرد. داعش لوله های نفت سری ای را به

اسکندرون و غازی عنتاب و اورفا و شهر کیلیس کشیده و نفت به دولت

اردوغان می فروشد که سودی بالغ بر 800 میلیون دلار نصیب آن می کند.

افراد مسلحی که از اروپا و روسیه و کشورهای آسیایی و چچن و دیگر

کشورها به سوریه و عراق می روند از طریق ترکیه وارد این کشورها

می شوند. هزار ترکیه ای ماموریت دارند که به این افراد مسلح کمک کنند

تا به سوریه و عراق بروند و به جمع گروه های تروریستی بپیوندند.

 

سودی که ترکیه از وجود داعش می برد‎

داعش روزانه بیش از ۳ میلیون دلار از فروش نفت درآمد دارد و این موجب

می‌شود، از جمله ثروتمندترین گروه‌های تروریستی در تاریخ باشد.

کاریکاتور/ اردوغان و حمایت از تروریست ها...!!

دولت رجب طیب اردوغان نخست وزیر ترکیه به خدمت اتباع این کشور در

گروه مسلح موسوم به "دولت اسلامی" (داعش) که در سوریه و عراق

می جنگند، اذعان کرد. 

مردم ترکیه:

دولت اردوغان همدست داعش است!           

مناطق نفت خیز عراق

سلاح سیاه

از سوی دیگر، یک منبع آگاه ارشد عربی تاکید می‌کند که گروه

تروریستی تکفیری داعش که بر بخش‌های چشمگیری از خاک

عراق و سوریه تسلط دارد، هم اکنون بر ۱۱ چاه نفتی در دو

کشور سیطره دارد و از این چاه‌ها بهره برداری می‌کند و از

طریق تانکر نفت استخراج شده را در بازارهای سیاه کشورهای

 اردن و ترکیه و عراق به فروش می‌رساند.

 رسانه‌های آمریکایی به نقل از دولت این کشور افشا می‌کند که گروه

تروریستی تکفیری داعش روزانه بیش از ۳ میلیون دلار از فروش نفت

درآمد دارد و این موجب می‌شود، از جمله ثروتمندترین گروه‌های

تروریستی در تاریخ باشد.

قدردانی تل آویو از تلویزیون لندنی، «من وتو »سفیر صلح اسرائیل!

                                                     manoto

تولید برنامه‌های متعدد با محتوای مونارشیستی (سلطنت طلبانه)

در این سال‌ها تحسین و تشویق مخالفان نظام اسلامی خصوصا

صهیونیست‌ها را نصیب دست‌اندرکاران من و تو کرده است.

چندی پیش شبکه ماهواره ای «من‌و‌تو» (manoto) با پخش مستندی تحت

عنوان "انقلاب57" بار دیگر به دودمان منحوس پهلوی خوش‌خدمتی کرد.

 این شبکه لندنی که از آغاز فعالیتش مانند همزاد خود «بی بی سی

فارسی» (BBCPersian)^* در مظلوم‌نمایی خاندان پهلوی و کوشش برای

ناامید ساختن مردم ایران از انقلاب اسلامی سنگ تمام گذاشته، در سالیان

اخیر بارها و بارها بازگرداندن اعتبار از دست رفته پهلوی ها را در دستور کار

خود قرار داده است.

تهیه و تولید مستند انقلاب57 پس از پخش مستند "رضاشاه" نشان داد خط

مشی واقعی شبکه من و تو -که سال‌ها برای جلب مشتری خود را بی‌طرف

جلوه می‌داد- چیست و این رویکرد از کجا نشأت می‌گیرد؟

تولید برنامه‌های متعدد با محتوای مونارشیستی (سلطنت طلبانه) در این

سال‌ها تحسین و تشویق مخالفان نظام اسلامی خصوصا صهیونیست‌ها را

نصیب دست‌اندرکاران من و تو کرده است.

اخیرا روزنامه دولتی اسرائیل (هاآرتص/HAARETZ) طی گزارشی با تیتر

«تلویزیون من‌و‌تو، سفیر صلح خاورمیانه»[!] خروجی این تلویزیون لندنی را

رضایتمند و موفقیت‌آمیز توصیف کرده است.

هاآرتص گستاخانه مردم انقلابی ایران در آن دوران را مشتی آشوبگر!

معرفی کرده و مدعی شده است: «شبکه من‎و‎تو پس از تجربه‌اندوزی از دو

مستند "از تهران تا قاهره" و "رضاشاه" توانسته مستند جامع تری

(انقلاب57) را برای نسل جوان ایرانی تولید کند و تفسیر دقیقی از انقلاب

ایران و چهره واقعی شاه به مردم نشان دهد.»[!]

«زمانی که در قم تحصیل می‌کردم، خیلی تنگدست بودم تا جایی

که یک قِران و دو قِران جمع می‌کردم تا اینکه مثلاً سه تومان

می‌شد. آن را برداشته، از قم تا تهران پیاده می رفتم و با آن کتاب

خریده، به قم برمی گشتم.»

شأن نزول سوره هل اتي

«وَ یُطعِمُونَ الطَّعامَ عَلی حُبِّهِ مُسکیناً وَ یَتیماً وَ اَسیراً اِنَّما نُطعِمُکُم

لِوَجهِ اللهِ لا نُریدُ مِنکُم جَزاءً وَ لا شُکُورًا» و طعام را در حالی که خود

دوستش دارند به مسکین، یتیم و اسیر می خورانند جز این نیست که

شما را برای خدا اطعام می کنیم و از شما نه پاداشی می خواهیم نه

سپاسی.»

انفاق، ایثار، سخاوت و جود علی(ع) زبان زد خاص و عام و حتی دشمنان

آن حضرت است. آیات قرآن کریم هم چون آیة ولایت و نیز سورة مبارکة

"هل اتی" گواه انفاق، ایثار، سخاوت و جود علی(ع) و خانواده بزرگوارش

است. و گوهر انفاق و ایثار آنان عشق آنان به خدای متعال است .

امام حسن و حسین علیهما السلام در کودکی بیمار شدند. رسول خدا

(صلی الله علیه و آله) همراه دو نفر از اصحاب از آنها عیادت کرد. یکی از

اصحاب به علی علیه السلام عرض کرد: « چه خوب بود برای شفای دو

فرزندت نذری برای خدا می کردی.» 

حضرت علی علیه السلام فرمود: « نذر می‌کنم اگر خوب شدند سه روز

را روزه بگیرم.» 

فاطمه نیز چنین گفت. 

امام حسن و حسین علیهما السلام هم گفتند: « ما نیز سه روز روزه

می گیریم.» 

فضه، کنیز آنان، نیز همین نذر را کرد. 

چندی نگذشت که حسن و حسین علیهما السلام شفا یافتند. 

همه به نذر خود وفا کردند و روزه گرفتند، اما برای افطار چیزی در خانه

نبود. 

علی علیه السلام نزد یکی از همسایگان یهودی اش که پشم‌باف بود و

شمعون نام داشت رفت و گفت: « آیا حاضری دختر محمد مقداری پشم

برای تو بریسد و تو در برابرش کمی جو بدهی؟» 

شمعون گفت: « بله.» و به او کمی پشم داد. 

فاطمه علیهاسلام یک‌سوم آن پشم را ریسید و یک صاع جو از شمعون

گرفت. آن را آرد کرد و با آن پنج قرص نان پخت؛ برای هر نفر یک قرص نان. 

علی علیه السلام نماز مغرب را با پیامبر خدا گزارد و به منزل آمد. سفره را

گستردند و هر پنج نفر سر سفره نشستند. هنگامی که امیرالمومنین(ع)

اولین تکه را کند، ناگاه مسکینی در خانه را زد و گفت: « السلام علیکم یا

اهل بیت محمد. من مسلمان مسکینی هستم. از آنچه می‌خورید به من

بخورانید. خداوند از نعمت‌های بهشت به شما بدهد!» 

همه اهل خانه هر پنج قرص نان را به مسکین دادند، شب را گرسنه

خوابیدند و چیزی جز آب نخوردند. 

فردای آن روز را نیز روزه گرفتند. فاطمه سلام الله علیها یک سوم دیگر از

پشم را ریسید و یک صاع دیگر از جو را آرد کرد و پنج قرص نان پخت. 

بعد از نماز مغرب، همین که سر سفره نشستند، یتیمی به در خانه آمد و

گفت: « السلام علیکم اهل بیت محمد. من یتیمی مسلمان هستم. از آنچه

می‌خورید به من نیز بدهید. خداوند شما را از نعمت های بهشتی اطعام

کند.» 

همه اهل خانه، آن شب را نیز گرسنه سپری کردند و چیزی جز آب نخوردند. 

فردا نیز همین اتفاق تکرار شد و این بار اسیری از مشرکین به در خانه آمد

و گفت:« السلام علیکم یا اهل بیت محمد ما را اسیر می کنید و به بند

می کشید، اما به ما غذا نمی‌دهید؟» 

آن شب نیز همه نان‌های خود را به اسیر دادند و با آب افطار کردند و

گرسنه خوابیدند. 

فردای آن روز علی، حسن و حسین را نزد رسول خدا برد. آنها از فرط

گرسنگی مانند جوجه به خود می لرزیدند. پیامبر با دیدن آنان فرمود:

« ای اباالحسن، حالت شما مرا سخت ناراحت می کند. نزد دخترم

فاطمه برویم.» 

نزد فاطمه رفتند و دیدند او در محراب خود، از گرسنگی دچار ضعف

شدیدی شده و چشمانش گود افتاده است. 

پیامبر او را به سینه چسباند و گفت: « به خدا پناه می‌برم. شما سه

روز است که گرسنه‌اید!» 

جبرئیل نازل شد و گفت: « ای محمد، آنچه را خداوند برای تو در باره

اهل بیت مهیا ساخته است، بگیر.» 

پیامبر فرمود:« چیست؟ » 

جبرئیل آیات آغازین سوره‌ی « هل اتی » را قرائت کرد تا رسید به آیه

« انّ هذا کان لکم جزاء و کان سعیکم مشکورا.» 

در روایتی دیگر از امام باقر علیه السلام آمده است که جبرئیل در روز

چهارم با ظرفی پر از گوشت فرود آمد. اهل بیت از آن خوردند تا سیر

شدند ، ولی چیزی از غذا کاسته نشد. حسین علیه السلام با مقداری

از آن غذا از خانه خارج شد. زنی یهودی به او گفت: « شما که همیشه

در گرسنگی به سر می برید این غذا از کجاست؟ مقداری از آن به من

بده.» 

حسین علیه السلام دست خود را دراز کرد که غذا را به او بدهد اما

جبرئیل فرود آمد و غذا را از دست حسین گرفت و به سوی آسمان برد.

 
پیامبر خدا فرمود: « اگر حسین نخواسته بود از این غذا به آن زن بدهد،

این ظرف غذا تا روز قیامت نزد اهل بیتم باقی بود؛ از آن می‌خوردند و

هیچ‌گاه چیزی از آن کم نمی شد.» 

روز مباهله چه روزی است؟

پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) در روز 24 ذی  الحجه سال دهم هجری طی 

نامه ای ساکنان مسیحی نجران را به آیین اسلام دعوت کرد و مردم نجران

که حاضر به پذیرفتن اسلام نبودند نمایندگان خود را به مدینه فرستادند و

پیامبر آنان را به امر خدا به مباهله دعوت کرد . ...

مباهله در اصل از «بَهل» به معنی رها کردن و برداشتن قید و بند از

چیزی است. اما مباهله به معنای لعنت کردن یکدیگر و نفرین کردن است.

کیفیت مباهله به این گونه است که افرادی که درباره مسئله مذهبی

مهمی گفتگو دارند در یک جا جمع شوند و به درگاه خدا تضرّع کنند و از

او بخواهند که دروغ گو را رسوا سازد و مجازات کند.

شرح مختصر واقعه مباهله

مباهله پیامبر با (صلی الله علیه و آله و سلم) مسیحیان نجران، در روز

بیست وچهارم ذی الحجّه سال دهم هجری اتفاق افتاد.

پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم)طی نامه ای ساکنان مسیحی نجران

را به آیین اسلام دعوت کرد. مردم نجران که حاضر به پذیرفتن اسلام نبودند

 نمایندگان خود را به مدینه فرستادند و پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم)آنان

را به امر خدا به مباهله دعوت کرد.

وقتی هیئت نمایندگان نجران، وارستگی پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) را

مشاهده کردند، از مباهله خودداری کردند. ایشان خواستند تا

پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) اجازه دهد تحت حکومت اسلامی در آیین

خود باقی بمانند.

موقعیت جغرافیایی

بخش با صفای نجران، با هفتاد دهکده تابع خود، در نقطه مرزی حجاز

و یمن قرار گرفته است. در آغاز طلوع اسلام این نقطه، تنها نقطه

مسیحی نشین حجاز بود که مردم آن به عللی از بت پرستی دست

کشیده و به آیین مسیح (علیه السلام)گرویده بودند.

دعوت به اسلام

پیامبر اکرم، حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله و سلمبرای گزاردن

رسالت خویش و ابلاغ پیام الهی، به بسیاری از ممالک و کشورها نامه

نوشت یا نماینده فرستاد تا ندای حق پرستی و یکتاپرستی را به گوش

جهانیان برساند. هم چنین نامه ای به اسقف نجران، «ابوحارثه»، نوشت

و طی آن نامه ساکنان نجران را به آیین اسلام دعوت فرمود.

نامه حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلمبه اسقف نجران

مشروح نامه پیامبر صلی الله علیه و آله و سلمبه اسقف نجران چنین بود:

«به نام خدای ابراهیم و اسحاق و یعقوب ((علیهم السلام)). [این نامه ایست]

از محمد ((صلی الله علیه و آله وسلم))، پیامبر خدا، به اسقف نجران. خدای ابراهیم

و اسحاق و یعقوب ((علیهم السلام)) را ستایش می کنم و شما را از پرستش

بندگان به پرستش خدا فرا می خوانم. شما را دعوت می کنم که از ولایت

بندگان خدا خارج شوید و در ولایت خداوند درآیید و اگر دعوت مرا نپذیرفتید

باید به حکومت اسلامی مالیات (جزیه) بپردازید تا در برابر این مبلغ، از جان

و مال شما دفاع کند] و در غیر این صورت به شما اعلام خطر می شود».

عکس العمل نجرانی ها

نمایندگان پیامبر صلی الله علیه و آله و که حامل نامه دعوت به اسلام از

جانب پیامبرصلی الله علیه و آله و سلمبودند، وارد نجران شدند و نامه را به

اسقف نجران دادند. او نیز شورایی تشکیل داد و با آنان به مشورت پرداخت.

یکی از آنان که به عقل و درایت مشهور بود گفت: «ما بارها ازپیشوایان

خود شنیده ایم که روزی منصب نبوت ازنسل اسحاق (علیه السلام)به

فرزندان اسماعیلعلیه السلام انتقال خواهد یافت و هیچ بعید نیست که

محمد (صلی الله علیه و آله وسلم) که از اولاد اسماعیلعلیه السلام 

است ـ همان پیامبر موعود باشد». بنابراین شورا نظر داد که گروهی

به عنوان هیئت نمایندگان نجران به مدینه بروند تا از نزدیک با

محمد (صلی الله علیه و آله و سلم)تماس گرفته، دلایل نبوت او را بررسی

کنند.

گفتگوی پیامبر صلی الله علیه و آله و سلمبا هیئت نجرانی

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلمدر مذاکره ای که با هیئت نجرانی در

مدینه به انجام رسانید آنان را به پرستش خدای واحد دعوت کرد. امّا آنان

بر ادعای خود اصرار داشتند و دلیل الوهیت مسیح را، تولد عیسی

(علیه السلام)بدون واسطه پدر می دانستند.

در این هنگام فرشته وحی نازل شد و این سخن خدا را بر قلب

پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) جاری ساخت: «به درستی که مَثَل عیسی 

نزدخداوند مانند آدم است که خدا او را از خاک آفرید». در این آیه، خداوند، 

با بیان شباهت تولد حضرت عیسی علیه السلام و حضرت آدم (علیه السلام)

 یاد آوری می کند که آدم((علیه السلام))  را با قدرت بی پایان خود، بدون 

این که دارای پدر و مادری باشد، از خاک آفرید و اگر نداشتن پدر گواه این 

باشد که مسیح(علیه السلام) فرزند خداست، پس حضرت آدم(علیه السلام)  

برای این منصب شایسته تر است؛ زیرا او نه پدر داشت و نه مادر.

اما با وجود گفتن این دلیل، آنان قانع نشدند و خداوند به پیامبر خود،

دستور مباهله داد تا حقیقت آشکار و دروغ گو رسوا شود.

مباهله، آخرین حربه

خداوند پیش از نازل کردن آیه مباهله، در آیاتی چند به چگونگی تولد

عیسی (علیه السلام) می پردازد و مسیحیان را با منطق عقل و استدلال

روبرو می کند و از آنان می خواهد که عاقلانه به موضوع بنگرند.

بنابراین پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم)، در ابتدا سعی کرد با دلایل

روشن و قاطع آنان را آگاه کند، اما چون استدلال موجب تنبّه آنان نشد

و با لجاجت و ستیز آنان مواجه گشت، به امر الهی به مباهله پرداخت.

خداوند در آیه 61 سوره آل عمران می فرماید: «هرگاه بعد از دانشی که به

تو رسیده، کسانی با تو به محاجّه و ستیز برخیزند، به آنها بگو بیایید

فرزندانمان و فرزندانتان و زنانمان و زنانتان، و ما خویشان نزدیک و شما

خویشان نزدیک خود را فرا خوانیم؛ سپس مباهله کنیم و لعنت خدا را بر

دروغ گویان قرار دهیم».

دیدگاه بزرگان نجران درباره مباهله

در روایات اسلامی آمده است که چون موضوع مباهله مطرح شد،

نمایندگان مسیحی نجران از پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) مهلت خواستند

تا در این کار بیندیشند و با بزرگان خود به شور بپردازند.

نتیجه مشاوره آنان که از ملاحظه ای روان شناسانه سرچشمه می گرفت

این بود که به افراد خود دستور دادند اگر مشاهده کردید

محمد (صلی الله علیه و آله و سلم)با سر و صدا و جمعیت و جار و جنجال به

مباهله آمد با او مباهله کنید و نترسید؛ زیرا در آن صورت حقیقتی در کار

او نیست که متوسل به جاروجنجال شده است و اگر با نفرات بسیار

محدودی از نزدیکان و فرزندان خردسالش به میعادگاه آمد، بدانید که او

پیامبر خداست و از مباهله با او بپرهیزید که خطرناک است.

در میعادگاه چه گذشت؟

طبق توافق قبلی، پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) و نمایندگان نجران برای

مباهله به محل قرار رفتند. ناگاه نمایندگان نجران دیدند که پیامبر 

(صلی الله علیه و آله) و سلمفرزندش حسین (علیه السلام)را در آغوش دارد،

دست حسن (علیه السلام) را در دست گرفته و علی و زهرا (علیهما السلام) 

همراه اویند و به آنها سفارش می کند هرگاه من دعا کردم شما آمین بگویید

 مسیحیان، هنگامی که این صحنه را مشاهد کردند، سخت به وحشت

افتادند و از این که پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم)، عزیزترین و نزدیک ترین

کسانِ خود را به میدان مباهله آورده بود، دریافتند که او نسبت به ادعای

خود ایمان راسخ دارد؛ زیرا در غیر این صورت، عزیزان خود را در معرض

خطر آسمانی و الهی قرار نمی داد.

بنابراین از اقدام به مباهله خودداری کردند و حاضر به مصالحه شدند.

سخنان ابوحارثه درباره مصالحه

هنگامی که هیئت نجرانی پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم)را در اجرای مباهله

مصمّم دیدند، سخت به وحشت افتادند. ابوحارثه که بزرگ ترین و داناترین

آنان و اسقف اعظم نجران بود گفت: «اگر محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) 

بر حق نمی بود چنین بر مباهله جرئت نمی کرد.

اگر با ما مباهله کند، پیش از آن که سال بر ما بگذرد یک نصرانی بر روی

زمین باقی نخواهد ماند». و به روایت دیگر گفت: «من چهره هایی را

می بینم که اگر از خدا درخواست کنند که کوه ها را از جای خود بکند،

هر آینه خواهد کَند. پس مباهله نکنید که در آن صورت هلاک می شوید

و یک نصرانی بر روی زمین نخواهد ماند».

سرانجام مباهله

ابوحارثه، بزرگ گروه، به خدمت حضرت آمد و گفت: «ای ابوالقاسم  

(صلی الله علیه و آله و سلم)، از مباهله با ما درگذر و با ما مصالحه کن بر چیزی

که قدرت بر ادای آن داشته باشیم».

پس حضرت با ایشان مصالحه نمود که هرسال دوهزار حُلّه بدهند که قیمت

هر حلّه چهل درهم باشد و بر آنان که اگر جنگی روی دهد، سی زره و سی

نیزه و سی اسب به عاریه بدهند.

مباهله پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) با نصرانیان نجران، از دو جنبه

نشان درستی و صداقت اوست. اوّلاً، محض پیشنهاد مباهله از جانب

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم)خود گواه این مدعاست؛ زیرا تا کسی

به صداقت و حقانیّت خود ایمان راسخ نداشته باشد پا در این ره نمی نهد.

نتیجه مباهله، بسیار سخت و هولناک است و چه بسا به از بین رفتن و

نابودی دروغ گو بینجامد. از طرف دیگر، پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم)

کسانی را با خود به میدان مباهله آورد که عزیزترین افراد و جگرگوشه های

او بودند. این خود، نشان عمق ایمان و اعتقاد پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم)

به درستی دعوتش می باشد که با جرأت تمام، نه تنها خود، بلکه

خانواده اش را در معرض خطر قرار می دهد.

مباهله، سند عظمت اهل بیت((علیهم السلام))

مفسران و محدثان شیعه و اهل تسنّن تصریح کرده اند که آیه مباهله در

حق اهل بیت پیامبر (علیهم السلام) نازل شده است و پیامبر

(صلی الله علیه و آله و سلم) تنها کسانی را که همراه خود به میعادگاه برد

فرزندانش حسن و حسین و دخترش فاطمه و دامادش علی (علیهم السلام)

 بودند. بنابراین منظور از «اَبْنائَنا» در آیه منحصرا حسن و حسین 

(علیهم السلام)هستند، همان طور که منظور از «نِساءَنا» فاطمه 

 (علیها السلام) و منظور از «اَنْفُسَنا» تنها علی ((علیه السلام)) بوده است.

این آیه هم چنین به این نکته لطیف اشاره داردکه علی((علیه السلام))

در منزلت جان و نفس پیامبر است.

نزول آیه تطهیر در روز مباهله

روزی که پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) قصد مباهله کرد، قبل از آن عبا

بر دوش مبارک انداخت و حضرت امیرالمؤمنین و فاطمه و حسن و حسین 

((علیهم السلام))را در زیر عبای مبارک جمع کرد و گفت: «پروردگارا، هر

پیغمبری را اهل بیتی بوده است که مخصوص ترینِ خلق به او بوده اند.

خداوندا، اینها اهل بیت منند. پس شک و گناه را از ایشان برطرف کن و

ایشان را پاکِ پاک کن.»

در این هنگام جبرئیل نازل شد و آیه تطهیر را در شأن ایشان فرود آورد:

«همانا خداوند اراده فرمود از شما اهل بیت پلیدی را برطرف فرماید و

شما را پاکِ پاک کند.

اعمال روز مباهله

روز بیست و چهارم ذی الحجّه، روزمباهله پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) 

با مسیحیان نجران است که در نزد مسلمانان، اهمیت خاصّی دارد؛ چرا که

گواه حقانیت و درستی دعوت پیامبر و عظمت شأن اهل بیت مکرّم اوست.

در کتاب شریف مفاتیح الجنان، اعمال مخصوصی بدین شرح برای این روز

ذکر شده است:

اول: غسل، که نشان پالایش ظاهر از هر آلودگی و آمادگی برای آرایش

جان و صفای باطن است؛

دوم: روزه، که سبب شادابی درون است؛

سوم: دو رکعت نماز؛

چهارم: دعای مخصوص این روز که به دعای مباهله معروف است و شبیه

دعای سحر ماه رمضان می باشد.

هم چنین در این روز خواندن زیارت امیرالمؤمنین((علیه السلام)) به ویژه

زیارت جامعه روایت شده است. احسان به فقرا و محرومان به تأسّی از

مولی الموحدین علی((علیه السلام))  که در رکوع نمازش به نیازمند احسان

فرمود، سفارش شده است.