پایگاه بصیرت،فتنه 1388 از پيچيده‌ترين و عميق‌ترين توطئه‌هايي بود كه بر

انقلاب اسلامي ايران حادث شد. اين فتنه مبتني بر طراحي عميق و

حساب‌شده بود كه چگونگي آن در اين مختصر قابل تبيين نيست؛ اما بر

سر حذف يا زنده نگه داشتن آن در افكار عمومي دو نگاه در كشور وجود

دارد. برخي معتقدند كه اتفاقي بود كه گذشت و نبايد اختلافات را زنده نگه

داشت. بايد در مقابل همديگر گذشت كرد و به فكر آينده بود. گروه دوم كه

اصل نظام و جريان مؤمن به آن است نيز با اصل اين پيشنهاد موافقند، اما

از غائله‌آفرينان مطالباتي دارند كه هنوز محقق نشده است؛ بنابراين

همچنان بر يادآوري فتنه اصرار دارند. مقام معظم رهبري نيز هر از گاهي

فتنه را يادآوري مي‌کنند. برای نمونه در شهريورماه امسال در جمع هيئت

دولت تأكيد كردند كه وزرا به قولي كه هنگام رأي اعتماد داده‌اند كه با فتنه

مرزبندي داشته باشند مقيد باشند و يا در هفته بسيج، اهل فتنه 1388 را

افرادي خواندند كه فاقد بصيرت لازم بودند. اما عمده دلايلي كه بايد

همچنان از فتنه گفت، عبارتند از: 

1ـ فتنه‌گران در ازاي هزينه‌هايي كه بر نظام و انقلاب و مردم تحميل كردند،

هزينه‌اي را پرداخت نكرده و تاكنون حاضر به پرداخت آن نشده‌اند. لطمات

اقتصادي بخشي از اين هزينه است كه علاوه بر خسارت مادي به كشور،

باعث افزايش تحريم‌ها شدند. قدرت دفع فتنه توسط نظام موجب تشديد

تحريم‌ها شد كه حكايت از همسويي اصحاب فتنه و غرب داشته و دارد. 

2ـ دشمن در رسيدن به اهداف خود بسيار اميدوار و به صورت عريان وارد

عرصه شد از به‌كارگيري توئیتر تا حمايت همه‌جانبه رسانه‌اي تا نام بردن

اوباما از يكي از سران فتنه و... بخشي از اين اميدواري است، بنابراين

كساني كه نظام را به سمتي بردند كه موجب اميدوارم دشمن شد،

نبايد در افكار عمومي به فراموشي سپرده شده و از نظرها محو شوند. 

3ـ نسل‌‌هاي بعدي انقلاب نبايد از فتنه بي‌خبر بمانند. رويش‌‌‌هاي انقلاب

بايد بدانند بر نظام مظلوم ما چه گذشته است.بايد بدانند كه نظام جمهوري

اسلامي ايران در مقطعي از تاريخ خود با وجود مشاركت 85 درصدي مردم

نتوانست در مقابل چشم ملت‌‌هاي اسلامي سر بلند كند (اين سخن مقام

معظم رهبري است) بايد نسل‌‌هاي آينده خائنان به انقلاب و مدعيان

دروغين جمهوريت و امام را بشناسند و...

4ـ يادآوري مكرر فتنه براي پيشگيري از بازگشت اين جماعت به پست‌‌هاي

كليدي و غيركليدي نظام لازم است. اگر فتنه‌گران و عملكردشان به

فراموشي سپرده شوند،خطر بازگشت بی‌هزینه‌شان به نظام بسیار جدی

است.

5ـ پيشگيري از تكرار فتنه از ديگر عوامل تأكيد بر آن است.طراحان فتنه بايد

هميشه در معرض پاسخگويي و اتهام باشند. نبايد مجال طراحي مجدد

فتنه به آنان داده شود. اگر با غائله‌آفرينان 1378 برخورد مناسب مي‌شد،

فتنه 1388 به‌وقوع نمی‌پیوست. اين تجربه ارزشمند اكنون در مقابل ما

است. بنابراين يادآوري خاطرات تلخ از تكرار آن خاطرات  جلوگيري خواهد

کرد. 

6ـ يادآوري فتنه از انسجام و سازماندهي مجدد آن نيز جلوگيري خواهد

کرد. برخورد و مواجهه امام با نهضت آزادي مثال خوبي است. اگر امام(ره)

در سال 1366 آن نامه محكم و تأثيرگذار را به وزير وقت كشور درباره

نهضت آزادي نمي‌نوشت و اگر اكنون آن سند در تاريخ انقلاب ثبت نشده

بود، معلوم نبود نهضت آزادي اكنون در كجاي جورچین انقلاب قرار داشت.

اگر اصحاب فتنه رها شوند و بدون پرداخت هزينه به فعاليت عادي خود

بپردازند مجدد به سازمان‌دهي روي خواهند آورند و چه‌بسا خود را صاحب

و مالك حقيقي انقلاب بدانند. 

7 ـ اصحاب فتنه هنوز با اپوزيسيون خارج از كشور و دوستان فراري خود

مرزبندي نكرده‌اند و حاضر نيستند از آنان ابراز برائت كنند.بنابراين تا زماني

كه آنان بدون عذرخواهي و بدون توضيح درباره چرايي طراحي آن فتنه به

بازگشت اصرار مي‌ورزند بايد پشت دروازه‌‌هاي نظام معطل بمانند. 

۸ ـ از همه مهم‌تر مگر مي‌شود قيام نهم دي‌ماه 1388 را از تاريخ ايران و

انقلاب محو كرد. بنابراين تا اين روز گرامي داشته مي‌شود و نام آن روي

خيابان‌ها، ميدان‌ها و كوچه‌‌هاي شهرها و روستاهاي ايران مي‌درخشد.

ننگ فتنه نيز باقي است. اين ننگ ابدي با هيچ تدبيري پاك نخواهد شد. 

پایگاه بصیرت، آیین‌های بزرگداشت روز دانشجو (۱۶ آذر) امسال نیز مانند

سال‌های گذشته در بسیاری از دانشگاه‌های کشور برگزار شد و از قضا

مانند آن سال‌ها، حواشی‌هایی نیز داشت. روند چگونگی برگزاری این روز

در سال‌های پیش، بیانگر آن است که این روند تا حد زیادی تابع متغیری به

نام دولت است. در بیشتر این سال‌ها خط سیاسی و نگرش دولت‌ها در

نحوه برگزاری این آیین‌ها تأثیر جدی داشته است.در همین حال و به همین

مناسبت آیین‌هایی هم به موازات آیین‌های همسو با دولت‌ها برگزار شده

که با آیین‌های دولتی تفاوت‌هایی با نسبت کم و زیاد داشته است. در

مواردی هم،در حالی که از مذمت وابستگی دانشجو و دانشگاه به گروه‌ها

و احزاب سیاسی سخن گفته می‌شد، خود این اظهارات به نوعی شائبه

چیزی پیدا می‌کرد که منع از آن در کلام گوینده جاری بوده است. نکات

کوتاهی که گفته شد، برخی از ویژگی‌های کلی آیین‌های این مناسبت در

سال‌های گذشته بود و چنانچه این روند، دلسوزانه و آگاهانه نقد نشود و

تجربیات سال‌های گذشته به کار گرفته نیاید این وضعیت ناخوشایند تا

«نازمانی» ادامه می‌یابد. یکی از ارکان اصلی و شاید هم اصلی‌ترین رکن

برگزاری روز دانشجو که با فلسفه و شأن نزول آن هم ارتباط ماهوی دارد

و باید همیشه و هر ساله به شکل مشروح به آن پرداخته شود، موضوع

استکبارستیزی است که این مهم نیز به نسبت تفکر و خط مشی دولت‌ها

دچار فراز و فرود می‌شود، حال آنکه نباید این‌طور شود. از حسن اتفاق،

یکی از نقاط اشتراک حرکت بیداری دانشجویی با ماهیت انقلاب اسلامی

همین مقوله «استکبارستیزی» است که باید در حرکت بیداری دانشجویی

نهادینه شود تا آنجا که در روز دانشجو نباید سخنرانی‌ای خالی از این اصل

باشد تا چه رسد به اینکه به موضوعاتی مغایر با آن پرداخته شود. بالاتر از

صحبت درباره «استکبارستیزی» در روز دانشجو، رفتارهایی است که در

این روز بروز پیدا می‌کند که شاخصه اصلی آن به طریق اولی باید ضد

استکباری باشد و نه همسو با خواست و میل استکبار و یا احیاناً برنامه

خوداستکبار و در خدمت آن باشد. اگر از این منظر به آیین‌های امسال روز

دانشجو نگریسته شود و رسمی‌ترین آن یعنی مراسمی که در دانشگاه

علوم پزشکی ایران و با سخنرانی دکتر روحانی برگزار شد و حاشیه‌هایی

نیز داشت، به همراه مواردی مدنظر قرار گیرد،موضوع ملموس‌تر می‌شود.

با اینکه رئیس‌جمهور در سخنانش اعلام کرد: «دانشجویی فراتر از خط و

جناح سیاسی است و اگرچه برخی می‌خواهند جنبش دانشجویی را به

فضای خاصی منحصر کنند، اما این جنبش یک حرکت مستمر است که

وجود داشته و خواهد داشت.» عده‌ای از مسئولان دانشگاهی با لغو

سخنرانی افرادی مانند: حسین شریعتمداری و منصوره کرمی، همسر

علیمحمدی از شهدای هسته‌ای و… و نیز میدان دادن به افرادی مانند:

معین، جلایی‌پور و… نشان دادند به سخنان دکتر روحانی اعتقاد ندارند و

سخت پایبند گره زدن افکار دانشجویان با دیدگاه افراد شاخص و

جریان‌های سیاسی هستند. در موقعیت خطیری که مسئولان دولتی در

حال مذاکره هسته‌ای با گروه ۵+۱ هستند و نمایندگان شیطان بزرگ به

سبب خوی استکباری و افزون‌طلبی با مانع‌تراشی و زورگویی مانع توافق

و رسیدن ایران به حقوق هسته‌ای‌اش است و سراسر جغرافیای آمریکا را

خشم و اعتراض علیه رفتار حکومت‌گران آمریکایی با سیاه‌پوستان فرا

گرفته و صحبت از شکنجه‌های مأموران سازمان سیا علیه دستگیرشدگان

است و مردم دنیا و دانشجویان ایرانی برای شنیدن سخنان ضداستکباری

آمادگی کامل دارند، دکتر روحانی اشاره درخوری به این بحث مهم نداشت.

همراه این غفلت و فرصتی که از دست رفت، دکتر روحانی در خلال

سخنانش که فرازهایی از آن هوشمندانه منطبق بر فضای جهانی و نیاز

دانشجویی و از جنس ادبیات انقلاب بود به ناگاه از زاویه‌ای به مبحث

دانشگاه و روند انتخاب وزیر علوم پرداخت که ناامیدکننده بود و امتیاز

منفی تلقی می‌شود؛ زیرا «نبود» بحث جدی درباره «استکبارستیزی» در

سخنان دکتر روحانی و «بود» سخنانی درباره دانشگاه و روند انتخاب وزیر

علوم که در ادامه به آن اشاره می‌شود، هر دو مسئله‌ای است که دشمن

به آن حساس است. دکتر روحانی گفت: «دولت نسبت به دانشگاه‌ها خط

و راهی داشته که یکی است و از آن راه بازگشت نخواهد کرد.»

وی همچنین تأکید کرد: «وزیر علوم جدید، ادامه‌دهنده راه و مسیر عزیزان

پیشین در دولت یازدهم است، همان راهی که بنا بود دکتر میلی‌منفرد

طی کند و نگذاشتند، بنا بود دکتر توفیقی ادامه دهد، نگذاشتند، ادامه راه

برای دکتر فرجی‌دانا ممکن نشد، اما همان راه را دکتر نجفی ادامه داد و

همان راه را قرار بود نیلی‌احمدآبادی و دکتر احمدی‌دانش‌آشتیانی ادامه

دهند و امروز نیز دکتر فرهادی همان راه را ادامه خواهد داد.»

دانشجو که می‌داند آنهایی که نگذاشتند افرادی را که دکتر روحانی نام

برد، وزیر شوند و یا از وزارت خلع کردند به این علت بود که متهم به

طرفداری از فتنه و همکاری با آنها بودند، با شنیدن سخنان فوق از زبان

رئیس‌جمهور چه نتیجه‌ای می‌گیرد؟! و یا وزیر علوم که در این جلسه حاضر

است و پیش از گرفتن رأی اعتماد از مجلس نسبت به فتنه و فتنه‌گران

اعلام برائت کرد با شنیدن این سخنان و فرمان ضمنی که در آن است،

چگونه می‌تواند این وزارتخانه را اداره کند؟! آیا اگر کسی با شنیدن این

سخنان نتیجه بگیرد که نزاع زیر پوستی با مجلس ادامه دارد و هرگاه

فرصت فراهم آید، آشکار می‌شود، باید ملامت و متهمش کرد؟ یا با استناد

کردن به این سخنان باید به ادعایش گردن نهاد و پذیرفت که در پس این

ظواهر که سعی می‌شود زیبا جلوه کند، ترشرویی و ناسازگاری‌های

نهفته که با تمام تلاش‌ها برای پنهان نگه داشته شدن، گاهی با فوران

بیرون ریخته می‌شود!

بنابر نقل رسانه‌ها در ابتدای سخنرانی رئیس‌جمهور عده‌ای در حمایت از

فتنه‌گران، شعارهایی دادند و در میان صحبت‌های رئیس‌جمهور هم پس از

شعار عده‌ای در حمایت از سران فتنه، فردی با صدای بلند فریاد زد: آقای

رئیس‌جمهور، شما برای شکستن حصر قول دادید و دکتر روحانی هم

گفت: «راه ما همان است که به شما وعده دادیم و وعده ما با شما

شکستنی نیست.» و در ادامه هنگامی که دانشجویان فریاد روحانی،

روحانی، حمایتت می‌کنیم، سر دادند، روحانی گفت: خواسته من همین

است که شما می‌فرمایید. همچنین نماینده طیف اصلاح‌طلب خطاب به

دکتر روحانی گفت: طبق روال همه ساله در این برنامه باید پیام خاتمی

پخش می‌شد؛ اما امروز به ما گفته‌اند که طبق حکمی حق پخش پیام

خاتمی را ندارید که در ادامه دانشجویان شعار «سلام بر روحانی، درود

بر خاتمی» سر دادند. در برخی از مراسم‌ها هم شعارهایی علیه نظام

داده شد.

برخی از رسانه‌ها این مسائل را بزرگ‌تر از آنچه است، بازتاب دادند، حال

آنکه به عقیده نگارنده، خود این موارد در حد و اندازه‌ای نیستند که نگرانی

ایجاد کنند. اگر ده، بیست، صد، سیصد، هزار و… دانشجو علیه نظام شعار

دهند یا از فتنه حمایت کنند، خراشی بر پیکر تنومند نظام نمی‌افتد و این

ادعا در زمانی که حقد و کینه همه دشمنان خارجی و داخلی نظام به

یک‌باره در سال ۸۸، در خیابان‌های سطح شهر تهران به شکل شعله‌های

آتش زبانه کشید، اثبات شد. از این‌رو این موارد و بسیار بیشتر از آن، برای

نظام اسلامی، مسئله و نگرانی نیست، آنچه نگران‌کننده است و به عرصه

حکومتی ربط دارد، حضور افراد و حرکت خزنده جریان با برنامه‌ای است که

از این جوانان استفاده ابزاری می‌کنند. این مسئله خطرناکی است که باید

جلوی آن را گرفت. در فتنه ۸۸ هم صدها تن در درگیری‌های شدید خیابانی

دستگیر شدند و چون نظام و مسئولانی که مأموریت مقابله با فتنه را

داشتند، می‌دانستند اینها ابزار هستند و واقف بودند باید چه کسانی را

دستگیر کنند و نگه دارند، نیروهای ابزاری را خیلی سریع آزاد می‌کردند و

پس از فرونشستن غبار فتنه، معلوم شد که مسئولان درست تشخیص

دادند و دقیق عمل کردند؛ بنابراین، نظام هیچ‌گاه از ناحیه دانشجویی که

شعار مخالف می‌دهد و بد عمل می‌کند، نگران نیست و او را متعلق به

جناح دشمن نمی‌داند، نهایت اینکه ناآگاهی است که می‌توان آگاهش

کرد، اما در این میان کسانی هم هستند که برنامه‌ریزند و قصد دارند

دانشگاه را جولانگاه خود کنند و با فریب دانشجو او را به ابزار مبدل

سازند که از این موضوع نمی‌توان گذشت. آیین‌های روز دانشجو یکی

از زمان‌های سنجش این وضعیت است که در آن طرح و برنامه‌ها

بیشتر سنجیده می‌شود.

رضا گرمابدری

پايگاه بصيرت؛ گروه سياسي/ حماسه بزرگ بيست ميليوني اربعينيان،

بزرگترين تجمعي بود که تاريخ بشريت تا به امروز به چشم ديده بود.

حماسه‌اي که با نام مقدس حسين(ع) شکل گرفته و حکايت از پيروزي

خون به ناحق ريخته فرزند پيامبر(ص) بر يزيد و يزيديان دارد. اين حماسه

تاريخي از آنجايي اهميت مي‌يابد که فتنه تکفيريون و داعش - که بايد آن

را زائيده مستقيم صهيونيسم و غرب دانست - چندماهي است که به

مهمترين معضل ملت مسلمان عراق بدل گرديده و امنيت اين کشور

شيعي را به شدت تهديد کرده است. اين خوارج‌هاي زمانه، از مدتهاست

که با جنايات وحشيانه خود تلاش دارند تا از حربه "نصب بالرعب" بهره

جويند و به کشورگشايي خود ادامه دهند، غافل از آنکه جوانان شيعه

اميرالمومنين(ع) در مکتب حسيني(ع) پرورش يافته‌اند و علي اکبر(ع)

و ابالفضل العباس(ع) را مقتداي خود قرار داده‌اند.

جنايتکاران داعشي - که در ماه‌هاي اخير با شکست‌هاي پي‌در پي در

برابر سپاه اسلام، با خفت تمام کيلومتر‌ها از کربلا و نجف دور شده‌اند- با

راه‌اندازي جنگ رواني و تهديداتي گسترده تلاش کردند تا با ايجاد ترس و

وحشت، از شکل‌گيري تجمع بزرگ عزاداران حسيني در اربعين سالار

شهيدان(ع) جلوگيري به عمل آورند. اما اين تهديدات نه تنها موجب کاستن

از تعداد زوار حرم اباعبدالله(ع) نشد، بلکه مراسم اربعين امسال با رشدي

چند ميليوني رکورد "بيست ميليون زائر" را براي اولين بار در تاريخ بشريت

به ثبت رساند.

بي‌خبران تکفيري که از قرآن و اسلام بي‌خبرند نمي‌داند که اين ملت،

ميراث دار مجاهدين راه حق در بدر و احدند، همانان ��ه وقتي خبر تهديد

و حمله دشمن با هدف ايجاد رعب و وحشت توسط منافقين در جامعه

تلاش انتشار مي‌يافت و قلوب "سست ايمانان"را به لرزه در مي‌آورد، نه

تنها نمي‌هراسيدند، بلکه برعکس بر ايمانشان افزوده مي‌شد و فرياد بر

مي‌آوردندکه خداوند متعال براي ما کافي است و او بهترين ولي و حامي

ما خواهد بود. «الَّذينَ قالَ لَهُمُ النَّاسُ إِنَّ النَّاسَ قَدْ جَمَعُوا لَکُمْ فَاخْشَوْهُمْ

فَزادَهُمْ إيماناً وَ قالُوا حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَکيلُ»(آل عمران: 173)

جالب آنجا بود که عملا نيز وحشيان انتحاري داعشي از ايجادکوچکترين

ناامني در خيل بي‌شمار شيعيان حسيني ناکام ماندند و بزرگترين تجمع

اربعين به امن‌ترين آن نيز در طول سال‌هاي اخير مبدل گرديد.

اين تجمع که اينچنين با عظمت و باشکوه برگزار گرديد، آمريکايي‌ها،

صهيونيست ها و ايادي تکفيري آنان را به سختي بر آشفت، به نحوي که

رسانه‌هاي بين‌المللي صهيونيستي که مدعي "جريان آزاد اطلاعات" در

جهان هستند، ترجيح دادند تا به همه قواعد اوليه تدوين خبر و ارزش‌هاي

خبري که بر جذابيت و تازگي و عظمت و استثنا بودن تاکيد دارد، پشت پا

بزنند! و از کنار اين بزرگترين تجمع مذهبي، سياسي، فرهنگي قرن را با

کمترين پوشش خبري عبور کنند.

البته عناصر پشت پرده و تصميم‌ساز و تصميم‌گير استکبار جهاني و ايادي

تکفيري آنان پيام ميليون‌ها عاشق اميرالمومنين(ع) و شاگردان مکتب

حسيني(ع) را به خوبي دريافت کردند و فهميدند که آرزوي دسترسي به

عتبات عاليات را به گور خواهند برد و زنگ‌ها براي نابودي جريان تکفيري به

صدا در آمده است.

در اين بين واکنش ناشيانه برخي از رسانه‌هاي متعلق به برخي

جريان‌هاي سياسي که سابقه توهين به مقدسات و ارزش‌هاي اسلامي

را نيز در پيشينه خود دارند، بيش از رسانه‌هاي بيگانه تعجب آور است.

اگر فهم عملکرد رسانه‌اي صهيونيستي در مواجهه با اربعين بيست

ميليوني قابل درک باشد، بدون شک بي‌توجهي روزنامه‌هاي زنجيره‌اي

شرق و آرمان و آفتاب و ايران و عدم اختصاص تيتر يک يا عکس صفحه

اول خود به اين موضوع در فرداي اربعين قابل فهم نخواهد بود!

اين اقدام سوالات و ابهامات متعددي را نسبت به ماهيت اين مطبوعات

مجددا در اذهان عمومي مطرح خواهد ساخت. مواردي از اين قبيل که

آيا چنين اقدام غيرحرفه‌ي را مي‌توان جز با نيت بي‌توجهي به حرکت

بزرگ ملت شيعه ارزيابي کرد؟ آيا در بين متصديان اين مطبوعات کساني

وجود دارند که با تعظيم شعائر ديني سر ناسازگاري داشته و از خلق اين

حماسه بزرگ ناخرسندند؟ هماهنگي اين مطبوعات و رسانه‌هاي بيگانه

در کم اهميت جلوه دادن حماسه اربعين ناخواسته است و يا بايد آن را

مبتني بر سناريويي پنهان تحليل نمود؟ چه کساني در پس مديريت اين

مطبوعات نشسته‌اند که تا اين اندازه از واقعيت‌هاي جامعه بيگانه‌اند؟ و

آيا اين تحليل که باز هم افراطيون ساختارشکن به تحريريه اين مطبوعات

نفوذ و رخنه کرده‌اند مي‌تواند درست باشد؟

اقداماتي از اين دست در کنار اظهاراتي احمقانه عنصر خودفروخته‌اي

چون "اکبر گنجي" - که چند روز پيش در يادداشتي تلاش نمود تا حماسه

بيست ميليوني اربعين را دروغ بخواند، در حالي که هزاران کيلومتر

آنسوتر در پناه بيگانگان مشغول به خوش خدمتي است – حکايت از آن

دارد که اين تجمع اسلام ناب محمدي(ص)" به شدت دشمنان اسلام و

تشيع را به هراس انداخته و پروژه طراحي "اسلام آمريکايي" آنان را تا

مرز ناکامي و شکست عقب رانده است.

افراطيون بايد از گذشته درس بگيرند و بخاطر داشته باشند که راه

موفقيت جريان‌هاي سياسي نه با چشم بستن بر حقايق جامعه که با

همراهي با ملت و ارزشهاي آنان محقق خواهد شد. و اگر اين جريان‌ها

خود را با صفوف مردم همراه نسازند، ملت آنها را از قطار انقلاب پياده

خواهند کرد.